Οι Αλήτες του Πνεύματος

"Και αυτοί - οι αλήτες του Πνεύματος - σπάσανε τα τζάμια των παραθύρων και ξεχύθηκαν αχαλίνωτα ορμώμενοι από τη βέβηλη ελευθερία των χωραφιών, εκεί όπου η γιορταστική φύση συνθέτει τραγούδια για τη ζωή, εκεί που τα χρυσαφένια σπαρτά λαμπυρίζουν, χορεύοντας στον άνεμο, με τον ήλιο να τα φιλάει. Αυτοί - οι ανατροπείς - από κείνη τη μέρα και ύστερα αυτοανακηρύχθηκαν ληστές. Συνεπαρμένοι από την ξελογιάστρα γοητεία της κατακτημένης ελευθερίας ήταν σχεδόν έτοιμοι να ξαπλώσουν κάτω για να ξεκουραστούν, όταν ο συμβολικός ψίθυρος που βγαίνει από τις πρασινίζουσες πηγές τούς καλούσε ακόμα, πιο μακριά, πιο ψηλά!»



Από το βιβλίο "Ο Ιππότης του Μηδενός, Renzo Novatore", εκδ. Διάδοση.

(Έπειτα από γνωστοποίηση του Συναγωνιστή Hirō Onoda.)

Θρησκεία του Αίματος

Αυτοί πάντως πολέμησαν...

(του Ezra Pound)

IV


Αυτοί πάντως πολέμησαν,
και μερικοί πιστεύοντας,
pro domo, παντως…


Άλλοι πρόθυμοι για τα όπλα,
άλλοι για περιπέτεια,
άλλοι απ’ το φόβο της αδυναμίας,
άλλοι απ’ το φόβο της αποδοκιμασίας,
άλλοι από αγάπη για τη σφαγή, στη φαντασία,
μαθαίνοντας αργότερα…
άλλοι με φόβο, μαθαίνοντας την αγάπη της σφαγής∙


Μερικοί έπεσαν, pro patria,
non «dulce» non «et decor»…
βούτηξαν ως τα μάτια μέσα στην κόλαση
πιστεύοντας στα ψέμματα των γέρων, ύστερα δυσπιστώντας
επέστρεψαν στην πατρίδα, επέστρεψαν σ’ ένα ψέμμα,
επέστρεψαν σε αμέτρητες απάτες,
επέστρεψαν σε παλιά ψέμματα και νέους εξευτελισμούς∙
τοκογλυφία πωρωμένη και πανάρχαια
και στις δημόσιες θέσεις συκοφάντες.


Τόλμη όσο ποτέ άλλοτε, σπατάλη όσο ποτέ άλλοτε.
Νέο αίμα κι ευγενικό αίμα,
ρόδινα μάγουλα, κι ωραία σώματα∙
σθένος όσο ποτέ άλλοτε


ειλικρίνεια όσο ποτέ άλλοτε,
απογοητεύσεις ανείπωτες στο παρελθόν,
υστερίες, εξομολογήσεις χαρακωμάτων,
καγχασμός μέσα από νεκρές κοιλιές.



V


Πέθαναν μυριάδες,
Κι ανάμεσα τους, οι καλύτεροι,
Για μια φαφούτα γριά σκύλα,
Για ένα μπαλωμένο πολιτισμό,


Γοητεία, χαμόγελο στο ευγενικό στόμα,
Γοργή ματιά που χάθηκε κάτω απ’ της γης το βλέφαρο,


Για δύο γκρόσες σπασμένα αγάλματα,
για μερικές χιλιάδες στραπατσαρισμένα βιβλία.

I Have a Rendezvous with Death

(by Alan Seeger)


I have a rendezvous with Death

At some disputed barricade,

When Spring comes back with rustling shade

And apple-blossoms fill the air—

I have a rendezvous with Death

When Spring brings back blue days and fair.



It may be he shall take my hand

And lead me into his dark land

And close my eyes and quench my breath—

It may be I shall pass him still.

I have a rendezvous with Death

On some scarred slope of battered hill,

When Spring comes round again this year

And the first meadow-flowers appear.



God knows 'twere better to be deep

Pillowed in silk and scented down,

Where Love throbs out in blissful sleep,

Pulse nigh to pulse, and breath to breath,

Where hushed awakenings are dear ...

But I've a rendezvous with Death

At midnight in some flaming town,

When Spring trips north again this year,

And I to my pledged word am true,

I shall not fail that rendezvous.

Ο Εθνικός μυστικισμός του Corneliu Codreanu.

Ακριβώς όπως ο στόχος του χριστιανικού μυστικισμού είναι η έκσταση και η επαφή του ατόμου με το θεό μέσω ενός άλματος από την ανθρώπινη προς τη θεία φύση, έτσι και ο εθνικός μυστικισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επαφή του ατόμου και του λαού με την ψυχή της φυλής του μέσω του

O Robert Brasillach για το Δίκαιο.

Δεν νοιαζόμαστε για τους εαυτούς μας σε αυτήν την αβεβαιότητα της αυγής που το τσουχτερό κρύο παγώνει τα δάχτυλα, ώστε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα ή να μετανιώσουμε. Νοιαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ, να παραμείνουμε πιστοί σε αυτό που υπήρξε το Δίκαιο, και που συνεχίζει να παραμένει ακόμη. Και το Δίκαιο δεν βρίσκεται

Ο Ιούλιος Έβολα για την πρωταρχική φύση της Αριστοκρατίας.

Ο Ινδοάριος πολιτισμός αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μιας από τις πιο τέλειες εφαρμογές των αρχών της Αριστοκρατίας. Σε αυτόν τον πολιτισμό, η τάξη των brahmana δεν ήταν στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας λόγω της υλικής δύναμης ή του πλούτου της ή λόγω της ιερατικής της οργάνωσης. Μόνο η θυσιαστήρια τελετουργία, η οποία ήταν προνόμιό της, προσδιόριζε την ανώτερη θέση της σε σχέση με τις άλλες τάξεις.
(...) Το μεγαλείο μιας τάξης προσδιοριζόταν από τη δυσκολία και τη χρησιμότητα των λειτουργιών που επιτελούσε. Στον κόσμο της παράδοσης, τίποτα δεν εκτιμιόταν περισσότερο από τις πνευματικές επιρροές που η τελετουργία μπορούσε να ενεργοποιήσει μέσω των αναγκαίων δράσεων. Τίποτα δε

Ο Alain de Benoist για τον αντικομμουνισμό.

Δεν είμεθα πρωταρχικώς αντικομμουνιστές. Ο αντικομμουνισμός μας είναι δευτερογενής. Απορρέει φυσιολογικώς και λογικώς, από τον αντί-εξισωτισμό μας. Υπάρχουν τρία μεγάλα ρεύματα μεταξύ εκείνων, τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταγγέλουν τον εξισωτισμό: 

1) Αυτά που αντιτίθενται στον κομμουνισμό. 

2) Αυτά που αντιτίθενται στον φιλελευθερισμό ως γεννήσαντα τον προηγούμενο και 

3) Αυτά που αντιτίθενται το ίδιο και στον ιουδαιοχριστιανισμό, ως θεμελιωτή του κοινού υποστρώματος, από όπου προέρχονται με κοσμική πλέον μορφή, οι άλλοι δύο. 

Ανήκομεν βεβαίως εις την τρίτη κατηγορία: αυτήν των συνεπών αντι-εξισωτιστών! Όταν συγκρίνωμε

Ακροδεξιά: Η γάγγραινα του Εθνικοσοσιαλισμού.

(Αποσπάσματα από συνέντευξη του Μιγκέλ Σερράνο σχετικά με τον εθνικισμό και την ακροδεξιά)


Ερ.:Πώς μπορεί ο εθνικισμός να είναι επιβλαβής;

Σερράνο: Λόγω ιμπεριαλιστικής ιδεοληψίας για δημιουργία Αυτοκρατορίας, στην οποία όμως, θέτοντας αλλόφυλους λαούς υπό την διακυβέρνησή σου, καταστρέφεις συνειδητ'α τη φυλή σου και, άρα, την ίδια σου την ύπαρξη!

(...)

Ερ.: Ωστόσο έχει επικρατήσει η εικόνα σε πολλούς , ότι ο εθνικισμός είναι εναντίον του Συστήματος. Πώς θα μπορούσαμε να μεταπείσουμε κάποιον για αυτό;

Σερράνο: Ιστορικά, οι μεγαλύτερες εθνικές συμφορές έχουν λάβει χώρα κατά τη διάρκεια ακροδεξιών και εθνικιστικών κυβερνήσεων. Ωστόσο, είναι ανούσιο να σπαταλίεται η ενέργειά σας για να μεταπείσετε κάποιον. Όλοι αυτοί οι ακροδεξιοί, νεοφασίστές ή εθνικιστές, είναι καιροσκόποι και μάλιστα πολύ χειρότεροι από εκείνους τους πολιτικάντηδες των αστικών ή αριστερών κομμάτων διότι όταν βρεθούν εντός του κοινοβουλιόυ, θα απολάυσουν όλα τα προνόμια, μισθούς, κρατικές χορηγίες και συντάξεις, ενώ θα αναπτύξουν περισσότερο την οικογενειοκρατία, βάζοντας τις γυναίκες τους, τις