Ο Αγώνας Ιδεών και ο Ηρωικός Άνθρωπος.

Πουθενά δεν φαίνεται περισσότερο η υπερηφάνεια του ηρωικού ανθρώπου, παρά εις τον τρόπον που διεξάγει τους λεγομένους αγώνας ιδεών. Δεν αποβλέπει ποτέ εις το να νικήσει. Τι θα ειπή να νικήση; Να δεχθούν τας απόψεις του; Συμφορά! Ο ίδιος ξέρει τι του εστοίχισεν ώς που να καταλήξει εις αυτάς. Τι τόλμη εχρειάσθη, τι εσωτερικήν ωρίμανσιν προυποθέτει. Έτσι ανησυχεί μάλλον παρά ποθεί εκείνον που θα τας δεχθή κατ'επιταγήν ή ως προϊόν μιας συντόμου συζητήσεως. 

Δια να αποκτήσει μήπως οπαδούς; Είναι αληθές, ότι πολλοί αισθάνονται την ανάνγκην να κάνουν προπαγάνδαν δια τας ιδέας των, σαν να φοβούνται, ότι δεν είναι ορθαί, αν δεν τας ανεγνώριζαν και

Οι Κάστες στη φεουδαρχική Ιαπωνία.

(...) Ο Ιεγιάσου προετοιμαζόταν τώρα να ξεκινήσει την κοπιαστική κατασκευή ενός κρατικού ιστού που θα εξασφάλιζε στον οίκο του μακραίωνη κυριαρχία και στον ιαπωνικό λαό την ευτυχία μιας, κατά την ανθρώπινη λογική, αιώνιας ειρήνης.

Ο Ιεγιάσου χώρισε τα 30.000.000 του λαού του σε πέντε κάστες. Μπροστά από τη μεγάλη μάζα του λαού (Heimin) έβαλε την αριστοκρατία. Το πόση σημασία έδινε στην αγροτιά το αναγνωρίζει κανείς από το γεγονός ότι στη δεύτερη κάστα όρισε τους αγρότες. Ακολουθούσαν οι συνασπισμένοι σε συντεχνίες (Za) χειρώνακτες  και μόλις στην τέταρτη θέση βρίσκονταν οι καταφρονημένοι από την

Ο Friedrich Nietzsche για την αγέλη.

Το αγελαίο ένστικτο συνεπώς -μια δύναμη που έχει γίνει τώρα κυρίαρχη- είναι κάτι θεμελιωδώς διαφορετικό από το ένστικτο μιας αριστοκρατικής κοινωνίας. Και η αξία των μονάδων καθορίζει την αξία του συνόλου... Ολόκληρη η κοινωνιολογία μας απλώς δεν γνωρίζει άλλο ένστικτο από εκείνο της αγέλης δηλαδή του συνόλου των μηδενικών -όπου κάθε μηδενικό έχει "ίσα δικαιώματα", όπου είναι κάτι ενάρετο να είσαι μηδενικό...
(...)
Ολόκληρη η ηθική της Ευρώπης βασιζέται στο όφελος για την αγέλη. Η θλίψη όλων των ανώτερων σπανιότερων ατόμων έγκειται σε αυτό, δηλαδή ότι κάθετί που τους διακρίνει έρχεται στη συνείδηση τους συνοδευόμενο από ένα αίσθημα μείωσης και δυσφήμισης. Τα ισχυρά σημεία του τωρινού ανθρώπου είναι οι αιτίες πεσιμιστικού σκοτεινιάσματος: οι μέτριοι είναι, όπως και η αγέλη, δίχως πολλά ερωτήματα και συνείδηση -ευδιάθετοι.





Απο το βιβλίο του "Η Θέληση για Δύναμη", εκδ. Πανοπτικόν.

Για τη Μαύρη Σημαία και τους Συντρόφους μου!

Μου γράφει ακόμα ο Ανρί Π.: "Όταν θα ξανάλθουν οι μέρες της ειρήνης, δεν θα πολεμήσω παρά για δύο μόνον πράγματα: την Μαύρη Σημαία και τους Συντρόφους μου. Τότε περισσότερο από ποτέ θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε 

Let hawks clean their bones...

  Eternal Champion - The last king of Pictdom

Ο Σαρλ Μωρράς για το Χρυσό και το Αίμα.

Ω! Ας χρησιμοποιήσει γρήγορα η Διανόησις όσες δυνάμεις της απέμειναν! Ας λάβει μέρος! Ας αποφασίσει και ας διαλέξει ανάμεσα στον Τοκογλύφο και τον Πρίγκηπα, ανάμεσα στην Οικονομία και το Σπαθί!

(...) Ο Χρυσός, διαιρετός επ' άπειρον, είναι επίσης και μέγας γεννήτωρ διαιρέσεως. Καμιά πατρίδα δεν του αντιστάθηκε. Δεν παραγνωρίζω βέβαια καθόλου τη χρησιμότητα του πλούτου για το άτομο. Το συμφέρον του σκεπτόμενου ανθρώπου μπορεί να είναι η κτήσις μεγάλης ποσότητας χρυσού, αλλά το συμφέρον της σκέψεως είναι

Ο Maurice Barres για τους πολιτικούς στόχους.

Η Οργάνωσή μας δρα πολύ σοφά απέχοντας από την επιδίωξη πολιτικών στόχων. Τροποποίηση του Συντάγματος; Εδραίωση μιας πιο ισχυρής εκτελεστικής εξουσίας στη Δημοκρατία; Οι αρχές μας αλλά και ο σκοπός στον οποίο είμαστε ταγμένοι δεν μας επιτρέπουν καθόλου στο να αποβλέπουμε σε τέτοιους στόχους. Ας περιορίσουμε λοιπόν την πολιτική μας δράση εντός της παραγράφου 2, του άρθρου 3 των κανονισμών μας και ας αρκεστούμε ως εκ τούτου, στο να 

Ο Ιούλιος Έβολα για τον αντιαστό, νέο Άνθρωπο

...Υποτίμηση και απέχθεια λοιπόν, για τον αστικό μύθο της "ασφάλειας" της μικρής ζωής, της καθορισμένης, της "καθωσπρεπιστικής", της "εξημερωμένης" και της "ηθικοποιημένης". 

(...) Οι άνθρωποι της νέας παράταξης θα είναι βεβαίως αντιαστοί, μα διαμέσου της ανώτερης αντίληψης, ηρωικής και αριστοκρατικής της ύπαρξης, θα είναι αντιαστοί διότι αντιπαθούν την εύκολη ζωή, αντιαστοί διότι θα ακολουθήσουν όχι αυτούς που υπόσχονται υλικά πλεονεκτήματα αλλά αυτούς που απαιτούν τα πάντα από τους εαυτούς τους, αντιαστοί, εν τέλη, 

Εν τούτοις προσπάθησα

Λέγουν ότι τον Θανάτον όπως και τον Ήλιο, κανένας δεν μπορεί να αντικρίσει κατάματα.
Εν τούτοις προσπάθησα...

Ρομπέρ Μπραζιγιάκ