Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Arthur Schopenhauer για την σωστή απόσταση μεταξύ των ανθρώπων.

Ένα κοπάδι σκαντζόχοιροι στριμώχνονταν μια κρύα χειμωνιάτικη ημέρα κοντά-κοντά για να προστατευθούν από την παγωνιά. Γρήγορα, ωστόσο, αισθάνθηκαν να τους τσιμπούν τα αγκάθια τους και αυτό τους έκανε να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλο. Όποτε η ανάγκη της ζεστασιάς τους ξανάφερε πιο σφιχτά πλάι-πλάι, επαναλαμβανόταν εκείνο το δεύτερο κακό, κι έτσι παράδερναν ανάμεσα στις δύο δυσάρεστες καταστάσεις ώσπου τελικά βρήκαν μια μέση απόσταση που την άντεχαν καλύτερα. 
Έτσι σπρώχνει τους ανθρώπους η ανάγκη της κοινωνικότητας, βγαλμένη από το κενό και τη μονοτονία του ίδιου του εαυτού τους, τον έναν κοντά στον άλλο, ωστόσο οι πολλές

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Absinth

(της Κυριακής Παπαλεωνίδα)

Absinth


Τα βράδια της μαρτυρικής κλίνης
μες στο ημίφως
κάποιας σελήνης
σ’αναζητώ.
Όπιο γλυκό του αναστεναγμού
σε αστρικά ταξίδια
περπατώ.
Και όταν βίαια πια ξυπνήσω
στης επίγειας κολάσεως το ρυθμό,
στο όνομα σου εύθυμα,
με δάκρυα αιματηρά,
θα ξαναπιώ!







Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Ζήσε σαν να είσαι εσαεί νεκρός.

(Χαγκακούρε, Βιβλίο 1ο, διδαχή 2η)

Αναζητώντας το νόημα του μπουσίντο (bu-shi-do) – τον αληθινό δρόμο του Σαμουράι – τον βρήκα στο θάνατο. Στο δίλημμα μεταξύ ζωής και θανάτου διάλεξε δίχως δεύτερη σκέψη το θάνατο. Ατσαλώνεις τον εαυτό σου και προχωράς μπροστά.(...) 'Oταν φτάνει η στιγμή που πρέπει να διαλέξεις μεταξύ ζωής και θανάτου, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς αν πέτυχες το στόχο σου.
Όλοι οι άνθρωποι προτιμούν τη ζωή και ως εκ τούτου πάντα μπορούν να βρούν λόγους για να παραμείνουν ζωντανοί. Εάν επιλέξεις να ζήσεις, μολονότι σκόπευες να πεθάνεις, αυτό είναι δειλία. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής είναι λεπτή. Εάν πεθάνεις ενώ είχες