Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Λίγο πριν την κατάρρευση

(ή Η Ματωμένη Θεά του Βορρά)


Λίγο πριν την κατάρρευση
Φυσάει την ανάσα της σαν παγωμένος βοριάς.
Τελευταία πνοή στο σκονισμένα μου βιβλία
Για να μελετήσω ξανά τις συμφορές
Των ευγενικών ψυχών.
Προτροπή που θροΐζουν τα φύλλα της λεύκας
Στον έρημο δρόμο.
Θα επιστρέψει.
Θα χτίσει ξανά τον ναό της.
Κι εμείς θα προσκυνήσουμε
Ικετεύοντας να μεταλάβουμε
Το αγιασμένο αίμα των ημερών της.







Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ο Edgar Allan Poe για τα Πάθη και την Ποίηση.


Για μένα οι ποίηση δεν ήταν ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος, και τα πάθη πρέπει να γίνονται σεβαστά. Ο ποιητής δεν πρέπει να αποβλέπει σε ταπεινά αντισταθμίσματα και στους ακόμα πιο τιποτένιους επαίνους των ανθρώπων.







Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ο Friedrich Nietzsche για τον ιερέα.


Όλα τα πράγματα της ζωής είναι έτσι κανονισμένα, ώστε να είναι ο ιερέας παντού απαραίτητος. Σε όλα τα φυσικά συμβάντα της ζωής, στη γέννηση, στο γάμο, στην αρρώστια, στον θάνατο, για να μη μιλήσουμε για τη «θυσία» (για την ώρα του φαγητού), εμφανίζεται το άγιο παράσιτο για να τα αποφυσικοποίησει – στη γλώσσα του: για να τα «αγιάσει»...
(...) Ο ιερέας υποτιμά, βεβηλώνει τη φύση: αυτό είναι το τίμημα της ύπαρξής του. Η ανυπακοή στο Θεό, δηλαδή στον ιερέα, στο «νόμο», παίρνει τώρα το όνομα «αμαρτία». Τα μέσα για «να συμφιλιωθεί κανείς πάλι με τον Θεό» είναι, φυσικά, μέσα που εγγυώνται ακόμα περισσότερο

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

(Άτιτλο ποίημα νο.4 του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)

Καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Πάντα με καταλάβαινες.
Ας μείνουμε ακίνητοι
Περιμένοντας,
Μέχρι ένα αστέρι να πέσει από τον ουρανό.
Δες εκεί πάνω, φως
Αναδυόμενο φως
Να σχηματίσει έναν καθεδρικό!
Καθόμαστε στη σιωπή,
Ακουμπώντας τα χέρια μας
Σε θέση προσευχής.
Ας μείνουμε ακίνητοι
Περιμένοντας
Έως ότου ένα αστέρι πέσει από τον ουρανό.





Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Ο Jose Antonio Primo de Rivera για τον αντικομματικό χαρακτήρα του Κινήματος.

Το σημερινό κίνημα που δεν είναι κόμμα αλλά αντίθετα θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αντικόμμα, δεν ανήκει ούτε στη Δεξιά ούτε στην Αριστερά.
Γιατί κατά βάθος Δεξιά δεν είναι τίποτα άλλο από μια φιλοδοξία να διατηρηθεί μια άδικη οικονομική οργάνωση ενώ η Αριστερά δεν είναι άλλο από την επιθυμία της ανατροπής συνθέμελης μιας οικονομικής οργανώσεως, αδιαφορώντας αν με την ανατροπή αυτή θα παραμερισθούν και χρήσιμα πράγματα.
Τα πολιτικά κόμματα μπορούν να εξαφανιστούν. Κανείς δεν εγεννήθη με την ιδιότητα του μέλους κάποιου κόμματος. Όλοι αντιθέτως γεννώνται σαν μέλη μιας οικογένειας. Όλοι είμαστε

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Ο Σελίν για τον μεγαλοαστό.

-Τον θεωρείτε λοιπόν τόσο φιλάργυρο;
-Όχι, μα είναι πλούσιος...
-Και λοιπόν;
-Οι πλούσιοι είναι χρηματοκιβώτια...
-Και λοιπόν;
-Σκέφτονται "χρηματοκιβωτιακά"... το μόνο που θέλουν είναι να 'ναι όλο και πιο χοντροί, όλο και πιο θωρακισμένοι, όλο
και πιο άτρωτοι... για τα υπόλοιπα σκορδοκαΐλα τους! Πιο χοντροί κι απ'τους χοντρούς, πιο ματσωμένοι απ΄τους ματσωμένους, πιο σκληροί  από

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Συνέντευξη – Απάντηση του Οδυσσέα Πατεράκη για το ποίημά του "Αδόλφος Χίτλερ".

Χωρίς αμφιβολία, το αναγνωστικό κοινό οποιουδήποτε έργου, είναι αρμοδιότερο να μιλήσει γι' αυτό, απ' τον δημιουργό του. Όμως, το συγκεκριμένο ποίημα, δέχτηκε έναν καταιγισμό αρνητικών σχολίων, όχι για το περιεχόμενό του αλλά αποκλειστικά για τον τίτλο του! Αντί οποιασδήποτε θετικής ή αρνητικής κριτικής, επιλέξαμε απλώς να δώσουμε βήμα στον ίδιο τον δημιουργό του να μιλήσει γι' αυτό.


-"Αδόλφος Χίτλερ" λοιπόν ως τίτλος ποιήματος ;

-Μικρός είχα συλλάβει την ιδέα ενός ποιήματος με "κυλιόμενους" τους χρόνους και τις φωνές των ρημάτων. Το διαδίκτυο μου 'δωσε αυτή τη δυνατότητα, αλλά είχα ήδη κατασταλλάξει στον τίτλο. Το συγκεκριμένο ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στις αρχές της

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Ο Ηγέτης και η ορθή ανάθεση εξουσιών.

(της Σίτσας Νικηταρά)

Χαρακτηριστικό του Ηγέτη είναι να διακρίνει σε κάθε άτομο τις ικανότητες και να του δίνει την ανάλογη εξουσία:
Στο μυώδη ανεγκέφαλο διδάσκει την τυφλή υπακοή και σεβασμό στους ανώτερους ενώ του αναθέτει την αόρατη δράση
Στον χαρισματικά επικοινωνιακό αναθέτει τις δημόσιες σχέσεις, αφού έχει και αυτός εκπαιδευτεί να μην εκφέρει τη δική του γνώμη, αλλά να συμβουλεύεται τους ανώτερους
Στον Ιδεολόγο, αφού με το παράδειγμά του ο ηγέτης διδάξει την απουσία του εγώ, αναθέτει την Προπαγάνδα και το ιδεολογικό πύρωμα της ψυχής μετατρέποντας τους πιο ταλαντούχους σε αγκιτάτορες.
Στους πάντα χρήσιμους ρουφιάνους αναθέτει την επίβλεψη των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων, ώστε να μεταφέρουν

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Ο Dr Joseph Goebbels για την Κόκκινη Τρομοκρατία (Βερολίνο, 1932)



Όταν πηγαίνω το βράδυ μέσα από παράμερους, ήσυχους δρόμους βλέπω να γλυστρούν στους τοίχους των σπιτιών μέσα στο σκοτάδι της νύχτας οι κόκκινες συμμορίες του θανάτου. Ποιός θα χάσει αυτή τη φορά πάλι τη ζωή του; Είναι να απελπίζεται κανείς...
(...) Στη συνοικία Μοαμπίτ μαχαιρώθηκε ένα παιδί της Νεολαίας του Χίτλερ. Τον κυνηγούσαν σαν άγριο ζώο μέσα στους δρόμους και κατόπιν μια αποθηριωμένη ύπαρξις του χώνει το μαχαίρι στο στήθος. Το παιδί σέρνεται ακόμα έως μια είσοδο και ζητεί σιγά βοήθεια. Στον ασπρισμένο τοίχο, δίπλα στην πόρτα,φαίνεται ακόμη το ματωμένο χέρι που στηρίχθηκε εκεί θέλοντας να ανορθωθεί γιατελευταία φορά.
(...) Συνοδεύομεν στον τάφο τον δολοφονηθέντα εις την αποικίαν

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Ο Arthur Schopenhauer για την μάταιη ικανοποίηση των επιθυμιών.

Κάθε βουλητικό ενέργημα πηγάζει από την ανάγκη, επομένως από πόνο. Με την πλήρωση της ανάγκης ο πόνος σταματά, ωστόσο σε κάθε επιθυμία που έχει εκπληρωθεί αντιστοιχούν τουλάχιστον δέκα ανεκπλήρωτες. (...) Η επιθυμία που εκπληρώθηκε δίνει αμέσως τη θέση της σε άλλη επιθυμία. Η προηγούμενη ήταν πλάνη που την έχουμε πια καταλάβει, η νέα επιθυμία είναι πλάνη που δεν

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Εν Έτει 2000

(του Φαίδρου Μπαρλά)

Όταν μεγάλωσε, έμαθε
πως ο πατέρας του
ήταν κι αυτός,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Η θεία του η Λιλή,
ο θείος του ο Μιχάλης,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο.
Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά,
όλες οι γνωστές της μαμάς,
ήταν κι αυτοί,
«τη νύχτα εκείνη»,
στο Πολυτεχνείο…
Τώρα, κάθε πρωί,
καθώς κατηφορίζει την οδό Πατησίων
κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα
την κλεισμένη «εις μνήμην».
στριφογυρίζει στο νου του
η ίδια απορία:
«Πώς διάβολο χώρεσαν
όλοι αυτοί εδώ μέσα;…»



Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Δόξης επί ματαίω μακράν

(του Οδυσσέα Πατεράκη)

Δόξης επί ματαίω μακράν
οι Εχετλαίοι,
θα συνεχίσουν τη σποράν
της γης δι' ήν πολέμησαν.
Κι' οι Κιγκινάτοι
πάλι εις την γην θα σπεύσουν,
τα "επί ματαίω" αφήνοντες στους άλλους
των θριάμβων...





Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Ο Σελίν για τις ανούσιες συναναστροφές.

Πάντα φοβόμουν μήπως ήμουν λίγο πολύ κενός, μήπως δεν είχα, κοντολογίς, κανένα σοβαρό λόγο να υπάρχω. Τώρα, βεβαιώθηκα έμπρακτα για το ατομικό μου τίποτα. Σ'αυτό το περιβάλλον, το τόσο
διαφορετικό από εκείνο των ποταπών μου συνηθειών, είχα αυτοστιγμεί διαλυθεί. Ένιωθα πολύ κοντά στο να μην υπάρχω, απλούστατα. Διαπίστωνα λοιπόν, με το που σταματούσαν να μου μιλάνε για πράγματα οικεία, ότι τίποτα πια δεν με εμπόδιζε να βυθιστώ σε μια ακατανίκητη πλήξη, κάτι σαν γλυκερή, τρομακτική ψυχική πανωλεθρία. Ένα σίχαμα.






Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

(Άτιτλο ποίημα νο.3 του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)

Είμαι ευλογημένος,
Το μαρτύριο εξαφανίζεται εντός μου.
Ξυπνώ,
Αγαπώ και πιστεύω!
Πανίσχυρη λέξη εσύ, λυτρωτή του μαρτυρίου μου,
Σε αρπάζω με τα χέρια μου
Και σε σχηματίζω στον ακτινοβόλο
Φάρο τη εποχής.
Ορθώνομαι, έχω τη δύναμη
Να σηκώσω τους νεκρούς.
Ξυπνούν από ύπνο βαθύ,
Αρχικά λίγοι, έπειτα όλο και περισσότεροι.
Οι γραμμές πυκνώνουν, ένας στρατός αναδύεται,
Ένα έθνος, μια κοινότητα.
Σκέψεις μας δένουν,
Ενωμένοι στην Πίστη,
Σε ισχυρή θέληση
Για νέα σχήματα και τον πλούτο της υπόσχεσης,
Και για αυτό θα σχηματίσουμε το νέο Ράιχ.



Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Ο Friedrich Nietzsche περί καλού και κακού.


Τι είναι καλό; - Καθετί που ανυψώνει στον άνθρωπο το αίσθημα της δύναμης, τη θέληση για δύναμη, την ίδια τη δύναμη.
Τι είναι κακό; - Καθετί που ξεπηδά από την αδυναμία.
Τι είναι ευτυχία; - Το αίσθημα ότι μεγαλώνει η δύναμη - ότι μια αντίσταση υπερνικιέται.
Όχι αυτάρκεια, αλλά περισσότερη δύναμη. Όχι ειρήνη γενικά, αλλά πόλεμο. Όχι αρετή , αλλά παλικαριά. Αρετή απαλλαγμένη από μοραλίνη.
Οι αδύναμοι και οι αποτυχημένοι πρέπει να αφανιστούν: πρώτη πρόταση της δικής μας αγάπης για τον άνθρωπο. Και πρέπει να τους βοηθήσουμε σε αυτό το πράγμα.
Τι είναι πιο βλαβερό από οποιοδήποτε ελάττωμα; - Το ενεργό συμπάσχειν με όλους τους αποτυχημένους και τους αδύναμους.



Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Αριστερή Ατραπός και Αντινομισμός.

Στην Αριστερή Ατραπό, ο αντινομισμός θεωρείται ως μια μέθοδος μύησης. Αυτός όμως ο αντινομισμός συχνά ερμηνεύεται με έναν ρηχό τρόπο. 
Ο αντινομισμός δεν αντιστοιχεί στην εγκληματικότητα, την προκλητικότητα και τον αμοραλισμό.  Αντιθέτως αποτελεί ένα...

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ο Dr Joseph Goebbels για την Ποίηση, τους Καλλιτέχνες και την Πολιτική.

-Δεν μου αρέσουν οι «επαγγελματίες» ποιητές ή οι «συγγραφείς». Ένας πραγματικός ποιητής είναι σαν ένας ερασιτέχνης φωτογράφος της ζωής. Έτσι κι αλλιώς, ένα ποίημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα φευγαλέο στιγμιότυπο μιάς καλλιτεχνικής ψυχής. Τέχνη είναι η έκφραση...

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Αδόλφος Χίτλερ

(του Οδυσσέα Πατεράκη)

Σαν "προπατορικό αμάρτημα" ήρθες,
σαν "αλλοτρίωση".
Μακρυά απ' των "αρμαγεδώνων" τη φτηνή ανεπιείκεια
και μακρυά
από γελοίες "επαναστάσεις" της πλεμπάγιας.
Χωρίς ...παραδεισένια κρινολούλουδα,
χωρίς θολούρες της κοινόβιας ευωχίας.
Το χρόνο αγάπησες σαν έρωτα ανεκλπήρωτο
σαν κάποια απλή εξιδανικευμένη αμαρτία.
Ήρθες σαν την υπέροχη στιγμή τη δυνατή
που δεν ψευτίζει μέσα στο αιώνιο.
Οι αιωνιότητες ! Αυτές οι αιμορουφίχτρες των στιγμών !
 Προσπέρασες
κι' είπες στο τώρα και στο εδώ να στηλωθείς
κι' ευλαβικά τον παφλασμό ν' αφουγκραστείς
του κύβου καθώς πέφτει
μες' στο Ρουβίκωνα.
Τι 'ναι άλλωστε η αιωνιότητα
μπροστά σε μια υπέροχη στιγμή...





Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Νυρεμβέργη αντίστροφη

(του Νίκου Ορφανουδάκη)

Εξορίες λοιπόν, φυλακές και κρεμάλες.
Δώσατε την χειραψία,
Πάνω απ' τα συντρίμμια της Ευρώπης
Και το μάτι σας μετρούσε
Ποιος στον άλλο πρώτος
Το μαχαίρι του θα καρφώσει.

Πως όμως θα ησυχάσετε "Ελευθερωτές"
με τα τρελά απ' τις πυρκαγιές μάτια της Δρέσδης
καρφωμένα στις αποφάσεις σας;
Σας ειρωνεύεται το μακάβριο χαμόγελο
Των παιδικών κρανίων της Χιροσίμας
-μα σε συνείδηση που δεν υπάρχει
βαραίνουν άραγε ποτέ τα "ημέτερα εγκλήματα";

Επαγγελματίες σωτήρες,
η Ιστορία σας χρωστά μια Νυρεμβέργη αντίστροφη.





Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Τραγούδι στον Andre Chenier

(του Robert Brasilliach)

Του Παρισιού διασχίζοντας την ξέφρενη την πόλη
επάνω σε ένα δίτροχο επήγαινες μικρό
του Ορφέα το τραγούδι έχοντας μες στην καρδιά ζεστό
και τη χλωμάδα του κελιού πάνω στο πρόσωπό σου
στην λαιμητόμο χάνεται το βήμα το δικό σου
Ω αδελφέ με ακρωτηριασμένο τον λαιμό.



Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Γράμμα από το Ανατολικό Μέτωπο

(του Φαίδρου Μπαρλά)

Πώς περνούσε μιαν άνοιξη στο Παρίσι ο θρίαμβος!
Μες στις γκρίζες στολές, νικητές παρελάσαμε!..

Όνειρο μου γλυκό μες στα χιόνια,
τα τραγούδια, τ' αρχαία βιβλία...

Μεγαλώσαμε σαν τα παιδιά
που δεν τ' αγαπάει κανείς,
γιατί έχουν κακό χαρακτήρα
και σαν τα μαλώνει ο δάσκαλος
και τα κοιτάν οι κοπέλες
κρύα και αδιάφορα,
αυτά ονειρεύονται νίκες
και στεφάνια από φύλλα χλωρά...

Έμποροι, κλόουν, μαρξιστές διανοούμενοι,
δικηγόροι, τροτέζες, αρτίστες ωχροί,
μας κοιτάν απ' τα δυο πεζοδρόμια
όσο εμείς προχωρούμε
νικητές στο Παρίσι...

Τα βήματά μας στις πλάκες
είν' ένα νέο τραγούδι
ένας νέος ρυθμός.

Ένας νέος ρυθμός, βαρύς και μονότονος,
που ποτέ δεν ακούστηκε ως τώρα
και ποτέ δεν θα πάψει να ακούγεται,
όσο υπάρχουν χώρες ασκλάβωτες,
σύνορα απέραστα, όνειρα ανέγγιχτα:
-Όχι μόνο "ως εδώ", ούτε μόνο "ως εκεί",
μα πιο πέρα και πάντα πιο πέρα!..

Πιο πέρα και πάντα πιο πέρα!-
καρδιά μου, να μην κουραστείς!..






Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

(Άτιτλο ποίημα νο.2 του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)


Σε ονειρεύτηκα
Είχες ξαπλώσει πλάι μου,
Το χλωμό φεγγάρι παιχνίδιζε γύρω από το αριστερό σου χέρι.
Χέρι λευκό σαν το χιόνι.
Το δεξί σου χέρι, ακουμπισμένο πάνω στη καρδία σου,
Ανεβοκατέβαινε μαζί με το στήθος σου.
Και καθώς ήμουν εκεί ξαπλωμένος, αγωνιζόμενος μαζί σου,
Σε άκουσα
Απεγνωσμένα να καλείς το όνομά μου,
Πολύ απαλά, σαν να έκανες μια παράκληση,
Κι ένα αίσθημα πόνου με κατέλαβε
Μελαγχολία μαζί με έκσταση και οδύνη.
Σαν να με είχες επικαλεστεί, σηκώθηκα,
Γονάτισα μπροστά στο κρεβάτι σου,
Έθαψα το κεφάλι μου μέσα στα στήθη σου
Και φίλησα το λευκό σου χέρι.




Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Ξαναντάμωμα

Την θυμάμαι...
Μέσα απ' τους ωκεανούς του Χρόνου
Τότε που χωρίστηκε η Φυλή μας
Κι εκείνη τράβηξε για τον παγωμένο Βορρά...

...Και αν μου είχαν πει οι δαίμονες
Που με φυλούσαν χρόνια
Πώς πάλι κάποιο δειλινό τα μάτια της θα δω
Θα έμενα αμόλυντος Εκείνη να προσμένω
Καμιά δε θε να γνώριζα πριν ξαναγεννηθώ
Μέσ’ στα λευκά τα στήθη της που κρύβουν την καρδιά της
Κι εκεί κρυφά θα πέθαινα πριν να με δει το φως...



Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Ο Σελίν για την ματαιοδοξία της πλειονότητας.

Αυτό που κατά βάθος χρειάζεται για να εξασφαλίσεις ένα είδος ειρήνης με τους ανθρώπους, επισφαλείς εκεχειρίες είναι αλήθεια, πλην όμως πολύτιμες, είναι να τους επιτρέψεις σε κάθε περίπτωση να σωριαστούν φαρδιά πλατιά, να κυλιστούν μέσα στους σαχλοκομπασμούς τους. Δεν υπάρχει ευφυής ματαιοδοξία. Είναι ένστικτο. Κι ούτε υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι πάνω από όλα ματαιόδοξος.




Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ο Friedrich Nietzsche για την φυσική αξία του εγωισμού.

Η φιλαυτία αξίζει τόσο όσο αξίζει, από φυσιολογική άποψη, εκείνος που την έχει: μπορεί να αξίζει πάρα πολύ, μπορεί επίσης να μην αξίζει τίποτε και να είναι αξιοκαταφρόνητη. Για κάθε μεμονωμένο άτομο, πρέπει να διερωτηθούμε αν αντιπροσωπεύει την ανιούσα ή την κατιούσα γραμμή της ζωής. Μια απόφαση στο σημείο αυτό μας δίνει έναν κανόνα για το πόσο αξίζει η φιλαυτία του.




Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Ο Arthur Schopenhauer για τη σχέση της μοναχικότητας με την προσωπική αξία του κάθε ατόμου.

Ο εξαναγκασμός είναι αχώριστος σύντροφος κάθε κοινωνικής συναναστροφής, και κάθε τέτοια συναναστροφή απαιτεί θυσίες, οι οποίες είναι τόσο πιο βαριές όσο πιο αξιόλογο είναι το άτομο. Κατά συνέπεια, κάθε άνθρωπος θα αποφύγει τη μοναξιά, θα την υπομείνει ή θα την αγαπήσει ακριβώς ανάλογα με την προσωπική του αξία. Γιατί στη μοναξιά ο αξιολύπητος θα αισθανθεί όλη τη θλιβερότητά του και το ανώτερο πνεύμα όλο το μεγαλείο του. Κοντολογίς: καθένας θα αισθανθεί αυτό που ο ίδιος είναι.



Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Με Λουλούδια, και με Γυναίκες

(του Charles Cros)

Με Λουλούδια, και με Γυναίκες,
Με Αψέντι, και μ' αυτήν την Φωτιά,
Μπορούμε για λίγο να εκτραπούμε,
Να παίξουμε τον ρόλο μας σε κάποιο δράμα.

Αψέντι, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα,
Φωτίζει πράσινη την καπνιασμένη ψυχή.
Και Λουλούδια, στην αγαπημένη,
Ευωδιάζουν πριν την καθαρή Φωτιά.

Αργότερα, τα φιλιά χάνουν τη γοητεία τους,
Έχοντας διαρκέσει αρκετές εποχές.
Και ύστερα απ' αμοιβαίες προδοσίες,
Μια μέρα χωρίζουμε δίχως ένα δάκρυ.

Καίμε γράμματα και ανθοδέσμες,
Και το κιόσκι μας παίρνει η φωτιά.
Και αν η θλιβερή ζωή διασώζεται,
Υπάρχει ακόμη το Αψέντι και οι λόξιγκές του.

Τα πορτραίτα καταβροχθίζονται απ' τις φλόγες,
Καμμένα δάχτυλα τρέμουν.
Πεθαίνουμε από ύπνο μακρύ
Με λουλούδια, και με Γυναίκες.


Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Ο Alain de Benoist για την ισότητα

«Κατ’ εμέ ο εχθρός δεν είναι η Αριστερά ή ο κομμουνισμός ή ακόμη η ανατροπή, αλλά ακριβώς αυτή η ιδεολογία της ισότητας, της οποίας οι διατυπώσεις, θρησκευτικές ή κοσμικές, μεταφυσικές ή δήθεν επιστημονικές, δεν έπαψαν να ανθούν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια». 




Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Αρχαίο Πνεύμα

Αρχαίο πνεύμα, αθάνατο
Φωλιάζει στην καρδιά μου
Ύμνο φωνάζω δυνατά
στου δάσους το σκοτάδι
Και με τ’ Αστέρι της Αυγής
Φωτίζω την ψυχή μου
Που μαύρη την κατάντησαν
Ρακένδυτα κοράκια...

Κι ένα τραγούδι με καλεί
Απ’ τον αυλό του Πάνα
Του τραγοπόδαρου θεού
Τ’ όμορφου κερασφόρου
Να πιώ κρασί σου Κύρη μου
Υιέ της Περσεφόνης
Και να μεθώ αέναα
Μακριά απ’ τους ανθρώπους.



Ο Σελίν για το χρήμα

...Είχαν μπει ανάμεσά μας αυτές οι 100 πεντάρες. Φτάνουν 100 πεντάρες για να μισήσεις και να θες να ψοφήσουν όλοι τους. Δεν έχεις αγάπη να σπαταλήσεις στον κόσμο τούτο, όσο θα υπάρχουν οι 100 πεντάρες...



Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

(Άτιτλο ποίημα του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)

Θυμώνω, απελπίζομαι!
Πρέπει να βγω από δω.
Η βροχή σκάει στο πρόσωπό μου.
Μοναχικότητα.
Η ζωή είναι πικρή.
Είμαι καταδικασμένος να μείνω μόνος. Καταστρέφω τον εαυτό μου με τους άλλους.
Είμαι από εκείνους που προορίζονται να παραμείνουν μόνοι..
Περπατώ αργά μέσα στη λάσπη και το νερό. Περαστικοί γελούν μαζί μου.
Δεν μπορώ πλέον να πιέσω και να σπρώξω.
Ήμουν νέος. Το όνειρό μου τέλειωσε.










Σκοτεινός Ιεροφάντης

Πριν σκοντάψεις,
Χαμήλωσε το βλέμμα να δεις το εμπόδιο
Και νιώσε πως είναι κατώτερό σου.
Πέρνα το.
Κι έπειτα σήκωσε το βλέμμα ψηλά.
Αντίκρυσε περήφανα
Τον πιο Μελανό Ήλιο της ψυχής σου.
Ντύσου τη μαύρη στολή του Ιεροφάντη
Και φώναξε δυνατά: Ζήτω ο Θάνατος!