Ο Αγώνας Ιδεών και ο Ηρωικός Άνθρωπος.

Πουθενά δεν φαίνεται περισσότερο η υπερηφάνεια του ηρωικού ανθρώπου, παρά εις τον τρόπον που διεξάγει τους λεγομένους αγώνας ιδεών. Δεν αποβλέπει ποτέ εις το να νικήσει. Τι θα ειπή να νικήση; Να δεχθούν τας απόψεις του; Συμφορά! Ο ίδιος ξέρει τι του εστοίχισεν ώς που να καταλήξει εις αυτάς. Τι τόλμη εχρειάσθη, τι εσωτερικήν ωρίμανσιν προυποθέτει. Έτσι ανησυχεί μάλλον παρά ποθεί εκείνον που θα τας δεχθή κατ'επιταγήν ή ως προϊόν μιας συντόμου συζητήσεως. 

Δια να αποκτήσει μήπως οπαδούς; Είναι αληθές, ότι πολλοί αισθάνονται την ανάνγκην να κάνουν προπαγάνδαν δια τας ιδέας των, σαν να φοβούνται, ότι δεν είναι ορθαί, αν δεν τας ανεγνώριζαν και

Οι Κάστες στη φεουδαρχική Ιαπωνία.

(...) Ο Ιεγιάσου προετοιμαζόταν τώρα να ξεκινήσει την κοπιαστική κατασκευή ενός κρατικού ιστού που θα εξασφάλιζε στον οίκο του μακραίωνη κυριαρχία και στον ιαπωνικό λαό την ευτυχία μιας, κατά την ανθρώπινη λογική, αιώνιας ειρήνης.

Ο Ιεγιάσου χώρισε τα 30.000.000 του λαού του σε πέντε κάστες. Μπροστά από τη μεγάλη μάζα του λαού (Heimin) έβαλε την αριστοκρατία. Το πόση σημασία έδινε στην αγροτιά το αναγνωρίζει κανείς από το γεγονός ότι στη δεύτερη κάστα όρισε τους αγρότες. Ακολουθούσαν οι συνασπισμένοι σε συντεχνίες (Za) χειρώνακτες  και μόλις στην τέταρτη θέση βρίσκονταν οι καταφρονημένοι από την