Ξαναντάμωμα

Την θυμάμαι...

Μέσα απ' τους ωκεανούς του Χρόνου

Τότε που χωρίστηκε η Φυλή μας

Κι εκείνη τράβηξε για τον παγωμένο Βορρά...

...Και αν μου είχαν πει οι δαίμονες

Που με φυλούσαν χρόνια

Πώς πάλι κάποιο δειλινό τα μάτια της θα δω

Θα έμενα αμόλυντος Εκείνη να προσμένω

Καμιά δε θε να γνώριζα πριν ξαναγεννηθώ

Μέσ’ στα λευκά τα στήθη της που κρύβουν την καρδιά της

Κι εκεί κρυφά θα πέθαινα πριν να με δει το φως...