(Άτιτλο ποίημα του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)

Θυμώνω, απελπίζομαι!

Πρέπει να βγω από δω.

Η βροχή σκάει στο πρόσωπό μου.

Μοναχικότητα.

Η ζωή είναι πικρή.

Είμαι καταδικασμένος να μείνω μόνος. Καταστρέφω τον εαυτό μου με τους άλλους.

Είμαι από εκείνους που προορίζονται να παραμείνουν μόνοι..

Περπατώ αργά μέσα στη λάσπη και το νερό. Περαστικοί γελούν μαζί μου.

Δεν μπορώ πλέον να πιέσω και να σπρώξω.
Ήμουν νέος. Το όνειρό μου τέλειωσε.