Οι νόμοι που επικρατούν στη Φύση και ρυθμίζουν τις σχέσεις, αλλά και την τύχη, όλων των έμβιων οργανισμών (από τους ιούς μέχρι τα φυτά, και από τα σκουλήκια έως τα πρωτεύοντα), έχουν άμεση εφαρμογή και λειτουργικότητα και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Τόσο μεταξύ των ατόμων που τις αποτελούν όσο και μεταξύ των ομάδων/συνόλων τα οποία σχηματίζονται από τα μέλη τους.
Ένα ορισμένο πληθυσμιακό σύνολο, επομένως, (φυλή, έθνος, τάξη, συντεχνία κτλ) το οποίο δεν ενδιαφέρεται για τη συνέχιση της υπάρξεώς του σημαίνει πως έχει χάσει το βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το σύνολο αυτό,
σύμφωνα με το φυσικό νόμο, είναι προορισμένο να εξαφανισθεί. Σε αυτή την περίπτωση, αποτελεί έως και καθήκον η δράση προς την επιτάχυνση ενός τέτοιου αποτελέσματος. Οι δε συμβάλλοντες προς αυτή την κατεύθυνση δεν πρέπει να νοιώθουν τύψεις πως τάχα διαπράττουν έγκλημα απέναντι στο υπό εξαφάνιση σύνολο. Αντιθέτως, πρέπει να έχουν υπόψιν τους πως δρώντας σύμφωνα με το φυσικό νόμο, υπηρετούν την ίδια τη φύση και τις διαδικασίες αυτής.
ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή