O Julius Evola για τον Ιερό Πολεμιστή.

Οι αξίες μετατρέπονται στο αντίθετό τους: η κατάφαση της ζωής είναι ο θάνατος. Ο ιερός πολεμιστής εμφανίζεται ως μια εκδήλωση του θείου, ως μεταφυσική δύναμη της καταστροφής του πεπερασμένου. Αντλεί τη δύναμή του ενεργά αφ'εαυτού, φωτίζεται και απελευθερώνεται μέσα της, σπάζοντας τα ανθρώπινα δεσμά.

(Από το βιβλίο του "Το Δόγμα των Αρείων για τον Αγώνα και την Νίκη" εκδ. Θ.Κοσμάς.)

Είθε οι Βαλκυρίες να δρέψουν την ψυχή μου...

Ο Ιωάννης Συκουτρής για τον ρόλο του Ηρωικού Ανθρώπου.

"Αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς- περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματ' άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. 

Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, δια να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Αλλά θα το κάνη όχι από πνεύμ'

Ο αγνός εθνικισμός του Yukio Mishima.

Θα σας δείξουμε μια αξία σπουδαιότερη από τον σεβασμό για τη ζωή. Δεν είναι η ελευθερία, δεν είναι η δημοκρατία. Είναι η Ιαπωνία: Η Ιαπωνία, η χώρα της ιστορίας και της παράδοσης. Η Ιαπωνία που αγαπάμε!

Μείνε πεισματικά πιστός στις ρίζες σου.

(Χαγκακούρε, Βιβλίο 1ο, διδαχή 49η)

Οι τρόποι της ιδιαίτερης πατρίδας σου είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός σου. Όποιος μιμείται τους τρόπους των άλλων τόπων είναι κάλπικος. Κάποιος είπε στον δάσκαλο Σουνγκάκου: "Οι οπαδοί της αίρεσης του Λωτού είναι υπερβολικά πεισματικοί και αυτό δεν είναι καλό". Τότε εκείνος απάντησε: "Σε αυτόν τον πεισματικό χαρακτήρα οφείλει την ύπαρξή του η αίρεση του Λωτού. Αν αυτός δεν υπήρχε, σε τι θα διέφερε από μια άλλη αίρεση;"

Ο H. P. Lovecraft για τη μάζα και τους "συνηθισμένους ανθρώπους".

Η γνώμη των μαζών δεν με ενδιαφέρει καθόλου γιατί οι έπαινοι μπορούν πραγματικά να προσφέρουν ικανοποίηση μόνο όταν προέρχονται από ένα μυαλό που συμμερίζεται την οπτική γωνία του συγγραφέα.

Πρέπει να είναι γύρω στα επτά άτομα όλοι κι όλοι στους οποίους πραγματικά αρέσει το έργο μου και θεωρώ πως είναι αρκετοί. Θα ήμουν 

Ο «πολιτισμός» του κομμουνισμού.

«Το μεγαλύτερο μέρος των Ρώσων στρατιωτών που πολεμούσαν στο Βερολίνο δεν είχαν δει ποτέ τους μεγάλη πόλη. Μένουν εκστατικοί βλέποντας τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες και τις βρύσες με το τρεχούμενο νερό. Περιεργάζονται με αμηχανία τα δωμάτια του μπάνιου, χρησιμοποιούν τη λεκάνη του αποχωρητηρίου σαν ψυγείο, πετούν τις μπανιέρες έξω από τα παράθυρα, μη μπορώντας να καταλάβουν σε τι χρησιμεύουν. Η προπαγάνδα τους διατυμπάνιζε ότι οι άνθρωποι στη δύση ζούσαν σε πρωτόγονη

Τείχη

(του K.Π. Kαβάφη)

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A! όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Ο Τίμων ο Μισάνθρωπος μιλάει στην Εκκλησία του Δήμου..

(...) Μας λέει ακόμη ο Πλούταρχος, ότι ο Τίμων παρουσιάστηκε στην εκκλησία του δήμου κι αφού ανέβηκε στο βήμα, είπε στους κατάπληκτους Αθηναίους:

«Άνδρες Αθηναίοι, γνωρίζετε ότι έχω ένα κτήμα στον Υμηττό κι ότι σ' αυτό υπάρχει μια συκιά, απ' την οποία πολλοί έως τώρα κρεμάστηκαν. Επειδή λοιπόν, σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα κι αποφάσισα να την κόψω, θέλω να σας το ανακοινώσω, για να σπεύσουν να κρεμαστούν, όσοι από εσάς θέλουν».

(Από το βιβλιο, "Λουκιανού Τίμων ή Μισάνθρωπος" εκδ. ΟΕΔΒ)

Ο Σελίν για τις "τρεις τελείες" του...

Οι τρεις τελείες! κι αν δε με κατακρίνανε για δαύτες! κι αν δε μου τα πρήξανε για τις "τρεις τελείες" μου!... Α, οι τρεις τελείες του!...Α, οι τρεις τελείες του!... Δεν ξέρει να τελειώνει τις φράσεις του!... (...) 

Οι τρεις τελείες μου είναι απαραίτητες!...

(Από το βιβλίο του "Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ", εκδ. Εστία)

Κάλι, η Επικίνδυνη Μητέρα.

O Julius Evola για τη Δημοκρατία.

Αξίζει τώρα να προσθέσουμε την παρατήρηση, ότι το ίδιο το σύστημα το σταθεροποιημένο πλέον στη Δύση με την έλευση των Δημοκρατικών, επιβάλλει εξ’αρχής την υποβάθμιση της άρχουσας τάξης. Πράγματι, η πλειοψηφία, ελεύθερη από οποιονδήποτε περιορισμό και ποιοτικό έλεγχο, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται από την πλευρά των πιο χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. 

Για να προσελκύσει τη συμπάθειά τους, το σύστημα, και για να έλθουν στην εξουσία από της ψήφους των οι αντιπρόσωποί του, θα χρειάζεται να μιλά τη γλώσσα, τη μοναδική που πλέον αυτά τα κατώτερα στρώματα αντιλαμβάνονται, να θέτει σε πρώτο επίπεδο τα πρωτεύοντα συμφέροντά τους, που είναι φυσικά και τα πιο χονδροειδή, υλικά και

O Allain de Benoist για τον Μαρξ και τον Νίτσε.

Ο Νίτσε και ο Μαρξ έζησαν και οι δύο στο τέλος του περασμένου αιώνα (σ.σ εννοεί τον 19ο). Έγραψαν, με διαφορά ελαχίστων ετών, την ίδια εποχή.έκαναν και οι δύο κριτική της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσαν και προσπάθησαν να περιγράψουν τις επερχόμενες δεκαετίες. Η κοινωνία αυτή ήταν η ίδια. Παρ' όλα αυτά, οι αναλύσεις που υπάρχουν στα έργα τους είναι ριζικά διαφορετικές. Θα έλεγε

Για την Elise...

Ο Arthur Schopenhauer για την σωστή απόσταση μεταξύ των ανθρώπων.

Ένα κοπάδι σκαντζόχοιροι στριμώχνονταν μια κρύα χειμωνιάτικη ημέρα κοντά-κοντά για να προστατευθούν από την παγωνιά. Γρήγορα, ωστόσο, αισθάνθηκαν να τους τσιμπούν τα αγκάθια τους και αυτό τους έκανε να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλο. Όποτε η ανάγκη της ζεστασιάς τους ξανάφερε πιο σφιχτά πλάι-πλάι, επαναλαμβανόταν εκείνο το δεύτερο κακό, κι έτσι παράδερναν ανάμεσα στις δύο δυσάρεστες καταστάσεις ώσπου τελικά βρήκαν μια μέση απόσταση που την άντεχαν καλύτερα. 

Έτσι σπρώχνει τους ανθρώπους η ανάγκη της κοινωνικότητας, βγαλμένη από το κενό και τη μονοτονία του ίδιου του εαυτού τους, τον έναν κοντά στον άλλο, ωστόσο οι πολλές

Absinth

(της Κυριακής Παπαλεωνίδα)

Absinth

Τα βράδια της μαρτυρικής κλίνης

μες στο ημίφως

κάποιας σελήνης

σ’αναζητώ.

Όπιο γλυκό του αναστεναγμού

σε αστρικά ταξίδια

περπατώ.

Και όταν βίαια πια ξυπνήσω

στης επίγειας κολάσεως το ρυθμό,

στο όνομα σου εύθυμα,

με δάκρυα αιματηρά,

θα ξαναπιώ!

Κανένας επιτάφιος για το σάπιο...

No epitaph for all that was simply rotten...

Ζήσε σαν να είσαι εσαεί νεκρός.

(Χαγκακούρε, Βιβλίο 1ο, διδαχή 2η)

Αναζητώντας το νόημα του μπουσίντο (bu-shi-do) – τον αληθινό δρόμο του Σαμουράι – τον βρήκα στο θάνατο. Στο δίλημμα μεταξύ ζωής και θανάτου διάλεξε δίχως δεύτερη σκέψη το θάνατο. Ατσαλώνεις τον εαυτό σου και προχωράς μπροστά.(...) 'Oταν φτάνει η στιγμή που πρέπει να διαλέξεις μεταξύ ζωής και θανάτου, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς αν πέτυχες το στόχο σου.

Όλοι οι άνθρωποι προτιμούν τη ζωή και ως εκ τούτου πάντα μπορούν να βρούν λόγους για να παραμείνουν ζωντανοί. Εάν επιλέξεις να ζήσεις, μολονότι σκόπευες να πεθάνεις, αυτό είναι δειλία. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής είναι λεπτή. Εάν πεθάνεις ενώ είχες

O Oscar Wilde για το ποτό.

Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα επιθυμούσες να είναι. Μετά το δεύτερο, βέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι. Τελικά, βλέπεις τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα, κι αυτό είναι το πιο φρικιαστικό πράγμα στον κόσμο.

Η Marie Corelli για το Αψέντι.

Ζωή χωρίς αψέντι; Δεν μπορώ να την φανταστώ! Για μένα θα ήταν αδύνατο! Θα απαγχονιζόμουν, πνιγόμουν ή θα πυροβολούσα τον εαυτό μου πέρα από κάθε όριο, από καθαρή οργή για την συνεχή σκληρότητα και αδικία του κόσμου - αλλά με το θείο νέκταρ του Ολύμπου μπορώ να αρνηθώ την κακοτυχία και να καγχάσω απέναντι στην ένδεια, σαν αυτές να ήταν οι πιο ασήμαντες παλιατζούρες! Ελάτε! - Στην υγειά σας, γενναίοι μου! Πιείτε μαζί μου!

Πηγή

Κάτοπτρα

(της Αλεξάνδρας Χορευταρή)

Ξεσκέπασε τα κάτοπτρά σου άνθρωπε.

Διώξε από πάνω σου του δόλου τη σκιά. 

Τ' αρχέγονα τα ένστικτα τα πνίγεις και γελάς. 

Τάχα ποιανού αλήθεια κοροϊδεύεις; 

Ότι φοβάσαι, ότι αγαπάς, 

μορφή τους δίνεις κι όνομα. 

Μα είναι μονάχα αντανάκλαση 

στου απώτερου του κόσμου σου τα πάθη. 

Κι αν είσαι φάρος ή έρεβος, 

πάλι μονάχος θα 'σαι. Σαν όλοι. 

Στο ψέμα μη βολεύεσαι, πολέμα. 

Ένα είναι όλα, ένα κι εμείς. 

Όρια η ψυχή δεν έχει' 

Μες' τον αέναο στρόβιλο η δική σου στιγμή, 

ενέργεια με πρόσημο. 

Να 'σαι περήφανος για τους σταυρούς σου. 

Ξεσκέπασε τα κάτοπτρά σου άνθρωπε. 

=4141=

Ο Jose Antonio Primo de Rivera για την «Τάξη της Δεξιάς».

Από τα μέχρι τώρα γεγονότα βγαίνει το συμπέρασμα πως το πρώτο μέλημα όλων αυτών που παρουσιάζονται σαν δεξιοί είναι η «αποκατάσταση της τάξεως». Μετά το τέλος της περιόδου του αγώνος, κανένα από τα μέλη μας δεν πρέπει να συμμερισθεί ή να συμμετάσχει στην πραγματοποίηση τέτοιων προθέσεων.

Θέλομε και εμείς την τάξη, μια τάξη όμως ολότελα διαφορετική. Το ισχύον κοινωνικό καθεστώς, το μοναδικό ίσως πράγμα που κατόρθωσε να διασωθεί από την επανάσταση, μας φαίνεται σε γενικές γραμμές ά χ ρ η σ τ ο.

(Από το βιβλίο "Λόγοι Μάχης", εκδ. Ελεύθερη Σκέψις)

Εκάτη

(της Κυριακής Παπαλεωνίδα)

Τη θλίψη µου εκφράζω µέσα από την ποίηση

Για την αδίστακτη µοίρα, που σηµαδεύει τους ανθρώπους.

Και µε αναγκάζει το προσωπείο να φορώ της πραγµατικότητας.

Να δέχοµαι της µαταιότητας την ανυπαρξία.

Το να µένω και τη ζωή αυτή να υποµένω 

αδύνατο και αβάστακτο φαντάζει.

Η ενοχή µου δαίµονας θα γίνει και θα µε πνίγει, 

θα πάρει τη µορφή µιας γάτας στο σκοτάδι.

Στα µάτια µου πλέον το πέπλο του τέλους

κι εγώ φοβάµαι τον Αλλόκοσµο και τα φάσµατά του.

Στο παλάτι του Ζόφου αρνούµαι να παγιδευτώ. 

Βασίλισσα και υπόδουλη στον Άρχοντα Σκουλήκι.

Ποτέ δε θα σου µαρτυρήσω, 

αν η καρδιά µου, 

κατακτηθείσα από το έρεβος 

Κατέκτησε την άβυσσο.

Θα ορκιζόµουν πως δεν θυµάµαι την ακριβή ηµεροµηνία που µε εγκατέλειψε η δέσποινα Εκάτη, µιας και η µνήµη µου έχει εξασθενίσει από την πάροδο του χρόνου. Όµως το σκοτεινό τελεσίγραφο που άφησε, την πανσέληνο της απελευθέρωσής της, λειτουργεί σαν καρφί που τσιµπά το µαξιλάρι της µνήµης µου κάθε βράδυ. Πέρασαν δεκατρία χρόνια, όµως το φάντασµα της παρουσίας της συνεχίζει να έρχεται χαρούµενο την ίδια ώρα κάθε νύχτα και να µου υπενθυµίζει την ανικανότητά µου ως ανθρώπου. Μία ανικανότητα που την ανάγκασε να σπάσει τα ιερά δεσµά της σχέσης µας και να αφήσει την ύπαρξή µου, για άλλη µια φορά, µοναχική και µετέωρη.

Βρίσκοµαι στη σκοτεινή κλίνη του παρόντος, µέσα σε αυτό το ησυχαστήριο του σώµατος και της ψυχής. Ο µοναχισµός φαίνεται να ταιριάζει στη µοναδικότητα και την ιδιορρυθµία του χαρακτήρα µου. Το λυτρωτικό µου κελί µε προστατεύει από τους δαίµονες του παρελθόντος, οι οποίοι καταδεικνύουν το ανυπόφορο ιστορικό µου. Κάθε βράδυ στο τζάµι του ιδιωτικού µου δώµατος καθρεπτίζονται είδωλα, που παίρνουν άλλοτε την µορφή του προσώπου µου και άλλοτε της αγαπηµένης µου Εκάτης. Τσακισµένος από τη θλίψη, κοιτώ το αιµατοβαµµένο ποίηµα, γραµµένο µε κόκκινο µελάνι, και το καταραµένο δαχτυλίδι, που κείτεται κάτω από τον τελευταίο στίχο. Διαβεβαιώνω τον εαυτό µου πως µε αγαπούσε· αγάπη που, όπως αποδείχτηκε, δεν άξιζα από την πολυαγαπηµένη µου µνηστή.Δεν

Ο Friedrich Nietzsche για τους «καλούς» και «άγιους» ανθρώπους.

Η έννοια του «Θεού» επινοήθηκε ως έννοια αντίθετη προς τη ζωή (...) 

Η έννοια του «επέκεινα», του «αληθινού κόσμου», επινοήθηκε για να υποτιμήσει τον μόνο κόσμο που υπάρχει (...)

Η έννοια της «ψυχής», του «πνεύματος» και τελικά της «αθάνατης ψυχής» επινοήθηκαν για να περιφρονήσουν το Σώμα, για να το κάνουν άρρωστο – «άγιο» (...)

Η έννοια της «αμαρτίας» επινοήθηκε μαζί με το όργανο βασανιστηρίων που της ταιριάζει, την «ελεύθερη θέληση», προκειμένου να δημιουργήσει σύγχυση στα ένστικτα, να κάνει

My Red, Red Moon

(του Ευθύμη Καραδήμα)


Love is the realm of moon
Love is the gate to my ivory dreams
Love is the deep red wine I'm drawn into
Love is my eyes, diving in the lakes of thou face

Love is the poison I'm dying to taste
Love is the highspirited thorn that keeps beauty pure
Love might be the reason you were born
Love is pain, and O' damn...
...I'm dying to see you suffer

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ !

Ο Arthur Schopenhauer για τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα.

Όποιος είναι αδίστακτος στα μικρά πράγματα θα αποδειχθεί αχρείος στα μεγάλα. Άμα κανείς δεν προσέχει τις λεπτομέρειες ενός χαρακτήρα, θα φταίει μόνον ο ίδιος όταν έπειτα – προς μεγάλη του ζημία – τον γνωρίσει από τα κύρια γνωρίσματά του. Με βάση αυτή την αρχή, πρέπει κανείς να διακόπτει τη σχέση του, ακόμα και με καλούς φίλους, μόλις δώσουν έστω και ασήμαντα δείγματα μοχθηρού, κακού, ή

Οι κτηνωδίες των Σοβιετικών στο Βερολίνο.

Εν τω μεταξύ το δράμα του άμαχου πληθυσμού συνεχίζεται. Για δυο μέρες και δυο νύχτες θυμάται η Μαργαρίτα Προμέιστ οι ομάδες των Ρώσων εισήρχοντο στο καταφύγειο κλέβοντας και βιάζοντας. Αν οι γυναίκες έφερναν δυσκολίες τις εσκότωναν... Σε ένα και μόνο δωμάτιο βρήκα τα πτώματα 6 ή 7 γυναικών πεσμένα στη γη, στη θέση που τα είχαν βιάσει, όλες μα λειωμένα τα κεφάλια. Και η Μαργαρίτα ακόμα εβιάσθη από ένα νεαρό παρ’όλο που του εφώναξε: «είμαι πολύ γριά για εσένα». Η Μαργαρίτα είδε τρεις Ρώσους να

Ο Αδόλφος Χίτλερ για τους διεθνείς τοκογλύφους και την εθνική οικονομία.

Χωρίς την ανάκτηση της εξωτερικής μας ελευθερίας, κάθε εσωτερική μεταρρύθμιση, ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση, σημαίνει μόνο αύξηση της παραγωγικότητας μας ως αποικίας. Το πλεόνασμα της αποκαλούμενης οικονομικής προόδου θα αποβαίνει προς όφελος των διεθνών επιτροπών ελέγχου μας.

Του Μαρίνου Αντύπα η Μαύρη Στρατιά!

...Νικημένοι επιστρέφουμε στα σπίτια μας

Τα εγγόνια μας θα πολεμήσουν καλύτερα!

Συνέντευξη του Οδυσσέα Πατεράκη για το ποίημά του "Υπέρ Λακεδαιμονίων".

-Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα που "καίει" όποιον διαβάσει το ποίημά σου. Κατά Αλεξάνδρου λοιπόν ;

-Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Ο Αλέξανδρος δεν ανήκει στην κατηγορία των κρινομένων με κριτήρια του τύπου "υπέρ" ή "κατά". Είναι μια προσωπικότητα πολυσχιδής και εν πολλοίς ανερμήνευτη, με την έννοια ότι ανήκει στα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως εκφραστές της "ιστορικής ασυνέπειας". Δεν προέκυψε από την Ιστορία. Αλλά προέκυψε Ιστορία από αυτόν. Το να επιχειρεί κάποιος να τον

La femme aux 1000 visages

(της Sandy P.)

Για τον έρωτα…

Μια γερασμένη πόρνη η απάτη,

μέσα στη νύχτα δειλή και παθιασμένη

κι απ' την αίγλη του κόσμου ξεπεσμένη,

κυλιέται στης συνήθειας τη γιορτή.

Για την τέχνη…

Ένας ζωγράφος δίχως έμπνευση η απάτη,

γυρνώντας νωχελικά μες στο κελί του

καταστρέφοντας την πεθαμένη τέχνη του,

μέσα στης λήθης την παρακμή.

Για την πραγματικότητα…

Ο μύθος της πραγματικότητας η απάτη

καθώς μωροί φωνάζουν για μια απουσία

μες στο παιχνίδι της κοσμικής τους αρμονίας

που η φτηνή διαπόμπευση τη ρήμαξε και εχάθη.

Τριακόσιοι

(του Οδυσσέα Πατεράκη)


Ο Μαρδοχαίος,
του Ξέρξη Εβραίος στρατηγός,
ποτέ του δεν κατάλαβε
γιατί καλωπισθήκαμε πριν πέσουμε νεκροί.
Βαρύς ο οβολός μας,
σα τάλαντο,
βούλιαξε του πορθμέα το σκάφος.
Σ' ολάκαιρο τον κόσμο
δεν είναι νόμισμα ικανό
το βάρος ν' αποδώσει
της θυσίας...

Πίνακας: "Atlantis Rising" του Frank Frazetta.

Πολεμήστε για τον Άνδρα που πρόκειται να έρθει!

Ο Χίτλερ μου είπε:
- Λίγκε, διέταξα, όλος αυτός ο κόσμος να βγεί από το Βερολίνο σε μικρές ομάδες. Ενωθείτε με μια από αυτές και προσπαθήστε να φθάσετε στη Δύση.
- Φύρερ μου, τον ρώτησα, και τώρα για ποιόν θα πρέπει να πολεμήσουμε;
Ο Χίτλερ μου έσφιξε το χέρι και μου είπε:
- Fur den Kommenden Mann! – Γιά τον Άνδρα που πρόκειται να έρθει!




(Από το βιβλίο του Θεοδώρου Μανιάτη «H μάχη του Βερολίνου» εκδ. Ελεύθερη Σκέψις)

Λαέ στα όπλα!

Jugend und Alter - Mann für Mann
Umklammern das Hakenkreuzbanner.
Ob Bauer, ob Bürger, ob Arbeitsmann,
Sie schwingen das Schwert und den Hammer
Sie kämpfen für Hitler
Für Arbeit und Brot.
Deutschland erwache,
Und Juden den Tod

Volk ans Gewehr!

(Άτιτλο ποίημα νο.6 του Dr Joseph Goebbels από την νουβέλα του «Michael».)

Γονάτισα μπροστά σου
Και ζήτησα
Την ψυχή σου.
Μου την έδωσες.
Την κλείνω μέσα
Στα δυο μου χέρια,
Και θέλω να την φυλάξω σαν θησαυρό
Μην τυχών και σπάσει.
Τόσο κομψή και ντελικάτη,
Σαν Νοτιάς
Που τραγουδά απαλά
Κάποιο καλοκαιρινό δειλινό,
Πάνω στο ζεστό σου μέτωπο.

Επιγραφή για ένα βιβλίο καταδικασμένο.

(του Καρόλου Μπωντλαίρ)


Αναγνώστη ειρηνικέ και βουκολικέ
Συγκρατημένε και αφελή άνθρωπε του Καλού,
Πέταξε αυτό το κρόνιο βιβλίο,
Τ' οργιακό και μελαγχολικό.

Αν δεν έκανες τη ρητορική σου
Στο Σατανά, το δόλιο πρύτανη,
Πέταξέ το! Δε θα καταλάβεις τίποτε
Ή θα με νομίσεις για υστερικό.

Αλλά αν, χωρίς να αφεθείς στη γοητεία,
Το βλέμμα σου ξέρει να βυθίζεται στα βάραθρα,
Διάβασέ με, για να μάθεις να μ'αγαπάς

Ψυχή περίεργη που υποφέρεις
Και πορεύεσαι αναζητώντας τον παράδεισό σου,
Λυπήσου με!... Αν όχι, σε καταριέμαι!

Ο Wolf Rudiger Hess μιλάει για τον πατέρα του Rudolf Hess.

(Με αφορμή την επέτειο για το γενέθλιον του Μάρτυρα της ειρήνης)

Η δολοφονία του πατέρα μου δεν ήταν μόνο ένα έγκλημα εναντίον ενός ευπαθούς και ηλικιωμένου ανθρώπου, αλλά ένα έγκλημα εναντίον της ιστορικής αλήθειας. Ήταν μια τελική πράξη μιας επίσημης βρετανικής συνωμοσίας που ξεκίνησε το 1941, κατά την έναρξη της υπόθεσης Ες.

Μπορώ όμως να τους διαβεβαιώσω και να διαβεβαιώσω και εσάς ότι αυτή η συνωμοσία δεν θα επιτύχει. Η δολοφονία του πατέρα μου δεν θα κλείσει για πάντα την υπόθεση Ες, όπως αυτοί ελπίζουν.

Είμαι πεπεισμένος πως η ιστορία και η δικαιοσύνη θα απαλλάξουν τον πατέρα μου.

Το θάρρος του να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή για την ειρήνη, η μακρά αδικία που υπέστη και το μαρτύριό του, δεν θα λησμονηθούν.

Στο τέλος θα δικαιωθεί και τα τελευταία του λόγια στη δίκη της Νυρεμβέργης «ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ» θα ηχούν για πάντα!

Eroding

(του Ευθύμη Καραδήμα)

I'm dying to touch you deep

Pain you shall feel... 

Painful odes 

To flay the untouchable skin

The untouchable skin

That I kiss...!

Hard times...

...Hard times, much whoredom

Endured in slow pain or frenzied boredom...

Πέραν του Καλού και του Κακού.

(Κείμενο του Συναγωνιστή Οδυσσέα Πατεράκη για το γενέθλιον του Μεγάλου Λευκού Προφήτη. 126η επέτειος.)

Και στον Ιούδα ακόμη, λόγους αναθεωρητικά επαινετικούς αφιέρωσαν κι' ως συγγραφέα ευαγγελίου απόκρυφου τον ανάγνωσαν, και τα τριάκοντα της προδοσίας αργύρια ανήγαγαν σε ευγενή κατά βάθος σκοπό. Ακόμη και τον Κεμάλ Αττατούρκ, θέλησαν ν' αποκαταστήσουν αμνήμονες γιαλαντζί τοπικάρχες και σφαγέων του έθνους σουλτάνων, πολυθρονιάζονται ν' απολαύσουν τον βίο, εκάστην εσπέραν, προ της τηλοψίας, οι χατζη - "έλληνες". Και μόνον Εκείνου το όνομα δεν τολμούν να προφέρουν ακόμη, χωρίς να ξεστομίσουν κατάρες στη μνήμη Του. Οι μνήμες θα πουν

Ο Jose Antonio Primo de Rivera για τη συνεργασία με τα «Στοιχεία της Τάξεως»

Ήμασταν αντίθετοι στην επανάσταση εξαιτἰας όλων εκείνων των Μαρξιστικών και αντιισπανικών στοιχείων της. Παρόλα αυτά δεν παραγνωρίζομε το γεγονός οτι η απόγνωση των συνδικαλιστικών και των αναρχικών σοσιαλιστικών μαζών έχει ένα βαθύ λόγο υπάρξεως. Ένα λόγω που εμείς συμμεριζόμαστε.

Κανένας δεν τρέφει μεγαλύτερο θυμό και αηδία από εμάς για αυτή τη συντηρητική κοινωνική τάξη που οδηγεί στην πείνα τεράστιες μάζες και που υπερασπίζεται την χρυσωμένη οκνηρία των λίγων.

Όλα τα μέλη μας πρέπει να καταστήσουν ξεκάθαρη τη θέση αυτή και να προσαρμόσουν την συμπεριφορά τους στον κανόνα αυτό: απαγορεύεται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία με τα «στοιχεία της τάξεως».

Ο Heinrich Himmler απευθύνεται στους χριστιανούς.

«Όταν εσείς οι χριστιανοί ξεμπερδέψετε με το θάψιμο του «επουράνιου» θεού σας, ελάτε σε εμάς. Εμείς οι παγανιστές θα σας δείξουμε και πάλι το δρόμο προς τον Δημιουργό. Και, χριστιανοί, μην σας περνάει από το μυαλό πως έχουμε λογαριαστεί ακόμα με του λόγου σας.»

Τύμπανα Πολέμου

Η Savitri Devi για την Αστραπή, τον Ήλιο και τον Φύρερ.

Έχουμε παρομοιάσει τους μέσα στο χρόνο ανθρώπους με την αστραπή και τους έξω του χρόνου με ήλιο. Οι ενάντια στο χρόνο άνθρωποι φτάνουν στη μόνιμη επιτυχία, την αναγνώριση και την αποθέωση από τα εκατομμύρια των ανθρώπων, εφόσον οι ίδιοι ή οι ακόλουθοί τους εγκαταλείψουν το πνεύμα της θεώρησης τους και εργαστούν αποφασιστικά μέσα στο χρόνο, συμβιβαζόμενοι με τις δυνάμεις του θανάτου, ή, με άλλα λόγια, εφόσον μέσα τους έχουν (σαν το προφήτη Μωάμεθ) περισσότερη αστραπή από ήλιο, ειδάλλως ηττώνται

Ο Σελίν για τη Φυλή.

Να είναι κανείς ή να μην είναι Άριος; Ιδού η απορία! Τίποτε άλλο! Όλες οι θεωρίες για την μη ύπαρξη φυλών, υπέρ της μέγιστης δυνατής φυλετικής μίξης, όλες οι φλυαρίες που πιέζουν να γίνουμε ένα φυλετικό συνονθύλευμα,...δεν είναι παρά δηλητηριώδεις, καταστροφικές αισχρότητες, όλες βγαλμένες από την ίδια ταλμουδική συνταγή: "Καταστρέψτε τους Λευκούς."

(...) Κατ'αρχάς φυλετισμός! Φυλετισμός πάνω απ' όλα! Δέκα φορές! Χίλιες φορές φυλετισμός! Φυλετισμός υπεράνω όλων! Απολύμανση! Ξεκαθάρισμα!

Μία μόνο φυλή στη Γαλλία: η Αρία! Τρεις ομάδες Αρίων! Οι Αλπικοί (οι πιο πολλοί), οι Νορδικοί, οι Μεσογειακοί: όλοι τους Άριοι! Αυτό είναι, αυτό είναι όλο.

Από το βιβλίο του «L'École des cadavres»

Ο Friedrich Nietzsche για τους Εβραίους.

Οι Εβραίοι είναι ο πιο παράξενος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, επειδή, στο ερώτημα να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν προτίμησαν, με πολύ ανησυχητική επίγνωση, να υπάρχουν με κάθε τίμημα. Το τίμημα αυτό ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, όλου του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού κόσμου.

(...) Οι Εβραίοι είναι ο πιο ολέθριος λαός της παγκόσμιας ιστορίας καθώς  κατά τη μετεπίδρασή τους παραποίησαν τόσο πολύ την 

ανθρωπότητα ώστε σήμερα ακόμη και ο χριστιανός μπορεί να νοιώθει αντιεβραίος, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι είναι ο ίδιος η έσχατη εβραϊκή συνέπεια.

Ο Αδόλφος Χίτλερ για το ρόλο της Λαϊκής Κοινότητας.

«Τι συμβαίνει όμως με τις εκατοντάδες χιλιάδες εργατών, με τις συζύγους, με τις οικογένειές τους; Ποιος φροντίζει για αυτούς; Η Λαϊκή Κοινότητα, απαντά ο εθνικοσοσιαλισμός! Κανείς όμως δεν μπορεί να αξιώνει μόνο η Λαϊκή Κοινότητα να φέρει τις συνέπειες των οικονομικών καταστροφών, χωρίς να έχει το δικαίωμα της επιτηρήσεως της οικονομίας, με την οποία ίσως θα μπορούσε να αποφευχθεί η καταστροφή.»

(Λόγος προς το Reichstag, 30/1/1937)

Η Σκοτεινή Τέχνη δεν είναι για όλους...

Δυστυχώς (σ.τ.μ ή και ευτυχώς), η ενέργεια η οποία απαιτείται κατά τη διάρκεια μιας επίκλησης είναι τέτοια ώστε η φυσική αλλοίωση αυξάνεται σε βαθμό που τα κύτταρα του σώματος φαίνονται να γερνούν πρόωρα. Χωρίς τη δέουσα προετοιμασία κυριολεκτικά για χρόνια, μέσω ασκήσεων τόσο ψυχικής όσο και σωματικής ενδυνάμωσης, κάποιος θα μπορούσε σχεδόν, με μαθηματική ακρίβεια, να υποκύψει και μόνο λόγω της σωματικής

Ο Arthur Schopenhauer για την ορθή συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι μοιάζουν με τα παιδιά, που όταν τα παραχαϊδεύεις γίνονται άτακτα. Έτσι δεν πρέπει κανείς να είναι στοργικός και υποχωρητικός απέναντι σε κανέναν. Όπως, κατά κανόνα, δεν πρόκειται να χάσεις ένα φίλο αν αρνηθείς να του δανείσεις χρήματα, αντιθέτως όμως μπορεί να τον χάσεις πολύ εύκολα εάν του δανείσεις, κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα χάσεις ένα φίλο αν η συμπεριφορά σου απέναντί του είναι περήφανη και κάπως αδιάφορη, σε πολλές όμως περιπτώσεις μπορεί να τον χάσεις εξαιτίας της υπερβολικά φιλικής και περιποιητικής συμπεριφοράς σου απέναντί του, που θα τον κάνει υπερφίαλο και ανυπόφορο με τελικό επακόλουθο τη ρήξη.

Εις Μνήμην (της Ενέλιξης) ή Προσμένοντας τον Κάλκι.

(του Γ. Δ.)

Εις μνήμην αυτών που είχαν έναν Σκοπό . 

Εις μνήμην όλων αυτών, που πολεμούσαν χωρίς κλάμα και οδυρμό . 

Εις μνήμην όλων αυτών που την Ιερή Σβάστικα σήκωσαν στην Αρχαία Ευρωπαϊκή Γη . 

Εις μνήμην αυτών που την Λευκή Θεά -Μητέρα Ευρώπη δόξασαν με την προσωπική Αυτοθυσία Ανδρεία και Τιμή 

Εις μνήμην όλων αυτών που γίνηκαν Μύστες στο βγαλμένο από τα βάθη της Εσώτερης Ψυχής πρόσταγμα του Προφήτη
Και κράτησαν ανέπαφη την Άρια Αξιοπρέπεια και Αγνή την Φυλετική τους Ψυχή 

Η Μνήμη γίνηκε Μύθος και ο Μύθος πρόσταγμα πανάρετης Μάχης Υπερκόσμιο και Μυστικιστικό . Βγαλμένη από τα βάθη των Αιώνων ξαναγυρνά μια απόκοσμη Ηχώ 

Του Παιάνα είναι το σήμαντρο και του Φυλετικού Καθαρμού, 

Συνοδεύοντας τα Μαύρα Τάγματα που ξαναγυρνούν στην Γη του Άριου Υπερανθρώπου, της κακομοιριάς Μεγάλου και Αδυσώπητου Τιμωρού ! 

Και ο Κάλκι (μετενσάρκωση του Μέγα Παν) χαμογελά , 

Καθώς η Σβάστικα αρχίζει να ανεμίζει ξανά !!

Ο Jose Antonio Primo de Rivera για την Επανάσταση. (Πατρίδα και Κοινωνική Δικαοσύνη).

Μέχρι τώρα, όλες οι επαναστάσεις ήσαν ατελείς επειδή καμία δεν υπηρέτησε συζευκτικά την Εθνική Ιδέα της Πατρίδος και την Ιδέα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Εμείς ενώνουμε τις δυο αυτές ιδέες: Πατρίδα και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Και πάνω σε αυτές τις δύο αναλλοίωτες αρχές θέλομε να πραγματοποιήσομε πολύ αποφασιστικά την επανάστασή μας.

Ο H. P. Lovecraft για το νέγρο.

Αποτελεί θεμελιώδη κανόνα πως ο νέγρος είναι βιολογικά κατώτερος από όλες τις Λευκές, ακόμα και τις Μογγολικές, φυλές και στους Βόρειους λαούς πρέπει να υπενθυμίζεται συχνά ο κίνδυνος που μπορεί να προκληθεί στην περίπτωση που αφήνουν ελεύθερα το νέγρο να απολαμβάνει τα προνόμια της κοινωνίας και της διακυβέρνησης του τόπου.

Ο Σκοπός της Αριστερής Ατραπού.

Το παραδοσιακό μονοπάτι της μαγικής Τέχνης είναι η Δεξιά Ατραπός η οποία στοχεύει στην αποκατάσταση της πρωταρχικής σχέσης μεταξύ ανθρώπου και θεϊκής ουσίας. Προσευχές, τελετές και ενάρετος τρόπος ζωής σύμφωνα με τους νόμους του (οιουδήποτε) Θεού, θεωρούνται ως μονοπάτια επιστροφής στο χρόνο, πριν την Πτώση.
Υπάρχει, παρόλα αυτά, κι ένα άλλο μονοπάτι: η Αριστερή Ατραπός η οποία βαθαίνει και ολοκληρώνει την Πτώση. Εκείνος που εξασκεί την Σκοτεινή Τέχνη συνεχίζει την Πτώση από τον Θεό προκειμένου να επιτύχει ατομική θειότητα.
Ο λόγος πίσω από την Πτώση περιγράφεται συχνά ως ύβρις και αυτή η ύβρις είναι η αναζήτηση του ανθρώπου για Γνώση και δυνάμεις οι οποίες δεν προορίζονταν για αυτόν. Ο Σκοτεινός Νόμος υπόσχεται να οδηγήσει τον Μύστη

Ο Εκατόνταρχος

(του Οδυσσέα Πατεράκη)


Απόψε ο εκατόνταρχος φάνηκε σιωπηλός.
Και βλοσυρά περνώντας
μπροστά από την παράταξη των στρατιωτών,
κοιτούσε
με μάτι αγριεμένο τις ασπίδες.
Σταμάτησε στη μέση. Μαχητές, μας είπε,
ο άθλιος σφετεριστής του θρόνου,
ο σκοτεινός συγγενοκτόνος,
πέρασε στη νίκη.
Κι' αφού
σε τέτοιο πλέον αντίστρατο στρατό
να μείνω δεν αρμόζει στην τιμή μου
κι' αφού χωρίς στρατό η ζωή μου θα 'ναι άδεια,
το κοντοσπάθι μου τη λύση θα μου δώσει
διαπερνώντας σύσαρκα το γέρικο κορμί.
Μα πρίν η θεία πυρά τη σάρκα μου τυλίξει
κι' οβολοδέκτης ο βαρκάρης του Αχέροντα,
με τα πορθμεία στο χέρι,
κωπηλατώντας μ' οδηγήσει στον Άδη,
μια χάρη θα ζητήσω :
Αν κάποτε πικράθηκε κανείς
με λόγον εδικό μου ή πράξη
ας συγχωρήσει τ' άξεστό μου στόμα, τα χέρια, το μυαλό.
Χωριάτης είμαι. Τους βαθμούς τους πήρα μεσ' στη μάχη,
σε μάχες για πατρίδα, για θεούς.
Κι' ακόμη,
συμμαχητές μου εσείς παλαίμαχοι της Ρώμης,
αν ποτέ σας ρωτήσει η Ιστορία,
να μην ντραπείτε
πως πολεμήσατε υπερήφανα να πείτε
τον άθλιο σφετεριστή του θρόνου,
το σκοτεινό συγγενοκτόνο, τότε
στην τελευταία μάχη των εθνών με τους μισάνθρωπους
κι' "εν τούτω νίκα" σταυρωτήδες της ζωής...

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον.

(του Κ.Π.Καβάφη)


Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

Περί Μίσους

Θεωρώ το Μίσος ως ένα αρκετά παρεξηγημένο και υποτιμημένο συναίσθημα. Συχνά έρχεται σε αντίθεση με το υπερεκτιμημένο συναίσθημα της Αγάπης και προβάλλεται ως η έκφραση κατώτερων ενστίκτων του ανθρώπου, γενικότερα ως κάτι «Κακό», πράγμα που δεν αληθεύει σε αρκετές περιπτώσεις.
Το Μίσος μπορεί να νικήσει το Φόβο. Μπορεί να κρατήσει τη φλόγα αναμμένη να σιγοακαίει μέχρι τη λυτρωτική (για πολλούς) ώρα της Εκδίκησης.
Το Μίσος μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό, την ώθηση για την υπερνίκηση ενός εμποδίου, κατάσταση η οποία πηγάζει από ή/και οδηγεί στη Θέληση για Δύναμη. Αυτή η Θέληση για Δύναμη

O Dr Otto Dietrich για την ατομική ελευθερία στον Φασισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός δίνει θέση και ελευθερία δράσεως στην προσωπική ελευθερία μέσα στην Κοινότητα, αφού την ελευθερία αυτή τη θεμελιώνει ως αναγκαία τελεολογικώς με την ίδια την έννοια της Κοινότητας, άρα με τις ίδιες του τις αρχές, ενώ με το συντεχνιακό σύστημα της φασιστικής θεωρίας για το κράτος, μπορεί να κερδηθεί ατομική ελευθερία ανάλογα με την υπάρχουσα ανάγκη, πάλι όμως από το άτομο, αυτό δηλαδή που είχε επιδιώξει εξ’ αρχής να υπερνικήσει. Σε αυτό το σημείο, και σε κοσμοθεωρητικό επίπεδο, ο Εθνικοσοσιαλισμός δείχνει μεγαλύτερη συνέπεια και βαθύτητα από το Φασισμό, καθώς αυτός φθάνει πολύ μακρύτερα από το Φασισμό, και στο επίπεδο της διεισδύσεως, και της συλλήψεως της έννοιας του Λαού.

(Από το βιβλίο του «Οι φιλοσοφικές βάσεις του Εθνικοσοσιαλισμού», εκδ. Ηλιοφόρος)

Ο Γιώργος Βεντούρης απαντά στις κατηγορίες των Απριλιανών (1969).

Μας κατηγορούν ότι είμαστε Παγανιστές, Ναζιστές, τυχοδιώκτες, αναρχικοί, εξτρεμιστές κτλ.(...)

Είμαστε Εθνικοσοσιαλιστές, αυτό ποτέ δεν το αποκρύψαμε γιατί μέσα στο θαύμα τής Γερμανικής Επαναστάσεως τού 1933 είδαμε την Δύναμη πού θα λυτρώσει την ανθρωπότητα από την εβραϊκή σαπίλα, είδαμε την Δύναμη που θα μας οδηγήσει σε μια καινούργια Ευρωπαϊκή αναγέννηση, είδαμε την λαμπερή αναβίωση των αρχέγονων ενστίκτων της φυλής, είδαμε μία δυναμική φυγή από τον εφιαλτικό βιομηχανικό μαζάνθρωπο σέ έναν νέο και ταυτόχρονα αρχαίο και Αιώνιο τύπο ανθρώπου, τον άνθρωπο τής φιλοσοφίας και

Ο Dr Joseph Goebbels για το Κεφάλαιο και τον Καπιταλισμό.

Όλοι σας συγχέετε το Κεφάλαιο με τον Καπιταλισμό.
Καπιταλισμός είναι ο ορισμός της εκμετάλλευσης με τη βοήθεια του Κεφαλαίου. 

Τι λέμε λοιπόν ; Κάτω το Κεφάλαιο ;
Όχι !  

ΚΑΤΩ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ !