Τείχη

(του K.Π. Kαβάφη)

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A! όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Ο Τίμων ο Μισάνθρωπος μιλάει στην Εκκλησία του Δήμου..

(...) Μας λέει ακόμη ο Πλούταρχος, ότι ο Τίμων παρουσιάστηκε στην εκκλησία του δήμου κι αφού ανέβηκε στο βήμα, είπε στους κατάπληκτους Αθηναίους:

«Άνδρες Αθηναίοι, γνωρίζετε ότι έχω ένα κτήμα στον Υμηττό κι ότι σ' αυτό υπάρχει μια συκιά, απ' την οποία πολλοί έως τώρα κρεμάστηκαν. Επειδή λοιπόν, σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα κι αποφάσισα να την κόψω, θέλω να σας το ανακοινώσω, για να σπεύσουν να κρεμαστούν, όσοι από εσάς θέλουν».

(Από το βιβλιο, "Λουκιανού Τίμων ή Μισάνθρωπος" εκδ. ΟΕΔΒ)

Ο Σελίν για τις "τρεις τελείες" του...

Οι τρεις τελείες! κι αν δε με κατακρίνανε για δαύτες! κι αν δε μου τα πρήξανε για τις "τρεις τελείες" μου!... Α, οι τρεις τελείες του!...Α, οι τρεις τελείες του!... Δεν ξέρει να τελειώνει τις φράσεις του!... (...) 

Οι τρεις τελείες μου είναι απαραίτητες!...

(Από το βιβλίο του "Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ", εκδ. Εστία)

Κάλι, η Επικίνδυνη Μητέρα.

O Julius Evola για τη Δημοκρατία.

Αξίζει τώρα να προσθέσουμε την παρατήρηση, ότι το ίδιο το σύστημα το σταθεροποιημένο πλέον στη Δύση με την έλευση των Δημοκρατικών, επιβάλλει εξ’αρχής την υποβάθμιση της άρχουσας τάξης. Πράγματι, η πλειοψηφία, ελεύθερη από οποιονδήποτε περιορισμό και ποιοτικό έλεγχο, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται από την πλευρά των πιο χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. 

Για να προσελκύσει τη συμπάθειά τους, το σύστημα, και για να έλθουν στην εξουσία από της ψήφους των οι αντιπρόσωποί του, θα χρειάζεται να μιλά τη γλώσσα, τη μοναδική που πλέον αυτά τα κατώτερα στρώματα αντιλαμβάνονται, να θέτει σε πρώτο επίπεδο τα πρωτεύοντα συμφέροντά τους, που είναι φυσικά και τα πιο χονδροειδή, υλικά και

O Allain de Benoist για τον Μαρξ και τον Νίτσε.

Ο Νίτσε και ο Μαρξ έζησαν και οι δύο στο τέλος του περασμένου αιώνα (σ.σ εννοεί τον 19ο). Έγραψαν, με διαφορά ελαχίστων ετών, την ίδια εποχή.έκαναν και οι δύο κριτική της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσαν και προσπάθησαν να περιγράψουν τις επερχόμενες δεκαετίες. Η κοινωνία αυτή ήταν η ίδια. Παρ' όλα αυτά, οι αναλύσεις που υπάρχουν στα έργα τους είναι ριζικά διαφορετικές. Θα έλεγε