Ο «πολιτισμός» του κομμουνισμού.

«Το μεγαλύτερο μέρος των Ρώσων στρατιωτών που πολεμούσαν στο Βερολίνο δεν είχαν δει ποτέ τους μεγάλη πόλη. Μένουν εκστατικοί βλέποντας τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες και τις βρύσες με το τρεχούμενο νερό. Περιεργάζονται με αμηχανία τα δωμάτια του μπάνιου, χρησιμοποιούν τη λεκάνη του αποχωρητηρίου σαν ψυγείο, πετούν τις μπανιέρες έξω από τα παράθυρα, μη μπορώντας να καταλάβουν σε τι χρησιμεύουν. Η προπαγάνδα τους διατυμπάνιζε ότι οι άνθρωποι στη δύση ζούσαν σε πρωτόγονη
κατάσταση. Τώρα διαπίστωναν πως τα γερμανικά σπίτια ήταν πολύ καλύτερα από τα δικά τους.

Στον ταγματάρχη άρεσε η συζήτηση. Ερώτησε τον Λίνκε τι δουλειά έκανε και όταν αυτός απάντησε ότι ήταν εργάτης σε εργοστάσιο ο ταγματάρχης ξέσπασε σε γέλια.

«Κοίταξε!» έδειξε με το χέρι τη λάμπα του ηλεκτρικού. «Έχετε τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό. Δεν είσαστε εργάτης. Είστε διευθυντής...Καπιταλιστής.»

Δεν είναι λίγοι οι στρατιώτες που ξεβιδώνουν τις ηλεκτρικές λάμπες καθώς και τις βρύσες του νερού με σκοπό να τις στείλουν στη Ρωσία. Πιστεύουν ότι αυτά τα «μαγικά» πράγματα μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα και μέσα στις καλύβες τους. Ένα άλλο αντικείμενο που τραβούσε την προσοχή τους ήταν τα ωρολόγια χειρός ενώ ταυτοχρόνως έδειχναν πανικό βλέποντας τα ξυπνητήρια. Δεν τα επλησίασαν και όταν κανένα από αυτά ετύχαινε να χτυπήσει, έντρομοι το πυροβολούσαν.»

(Από το βιβλίο του Θεοδώρου Μανιάτη «H μάχη του Βερολίνου» εκδ. Ελεύθερη Σκέψις)