Με Λουλούδια, και με Γυναίκες

(του Charles Cros)

Με Λουλούδια, και με Γυναίκες,

Με Αψέντι, και μ' αυτήν την Φωτιά,

Μπορούμε για λίγο να εκτραπούμε,

Να παίξουμε τον ρόλο μας σε κάποιο δράμα.

Αψέντι, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα,

Φωτίζει πράσινη την καπνιασμένη ψυχή.

Και Λουλούδια, στην αγαπημένη,

Ευωδιάζουν πριν την καθαρή Φωτιά.

Αργότερα, τα φιλιά χάνουν τη γοητεία τους,

Έχοντας διαρκέσει αρκετές εποχές.

Και ύστερα απ' αμοιβαίες προδοσίες,

Μια μέρα χωρίζουμε δίχως ένα δάκρυ.

Καίμε γράμματα και ανθοδέσμες,

Και το κιόσκι μας παίρνει η φωτιά.

Και αν η θλιβερή ζωή διασώζεται,

Υπάρχει ακόμη το Αψέντι και οι λόξιγκές του.

Τα πορτραίτα καταβροχθίζονται απ' τις φλόγες,

Καμμένα δάχτυλα τρέμουν.

Πεθαίνουμε από ύπνο μακρύ
Με λουλούδια, και με Γυναίκες.