Ο Ηγέτης και η ορθή ανάθεση εξουσιών.

(της Σίτσας Νικηταρά)

Χαρακτηριστικό του Ηγέτη είναι να διακρίνει σε κάθε άτομο τις ικανότητες και να του δίνει την ανάλογη εξουσία:
Στο μυώδη ανεγκέφαλο διδάσκει την τυφλή υπακοή και σεβασμό στους ανώτερους ενώ του αναθέτει την αόρατη δράση
Στον χαρισματικά επικοινωνιακό αναθέτει τις δημόσιες σχέσεις, αφού έχει και αυτός εκπαιδευτεί να μην εκφέρει τη δική του γνώμη, αλλά να συμβουλεύεται τους ανώτερους
Στον Ιδεολόγο, αφού με το παράδειγμά του ο ηγέτης διδάξει την απουσία του εγώ, αναθέτει την Προπαγάνδα και το ιδεολογικό πύρωμα της ψυχής μετατρέποντας τους πιο ταλαντούχους σε αγκιτάτορες.
Στους πάντα χρήσιμους ρουφιάνους αναθέτει την επίβλεψη των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων, ώστε να μεταφέρουν

όσα ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. Ο ρουφιάνος γεννιέται και πεθαίνει σαπρόφυτο και εάν του επιτρέψει ο ηγέτης να εμπλακεί στη μεταφορά σχολίων ομοϊδεατών, τότε δίνει δικαίωμα στο σαπρόφυτο να ονειρεύεται αναρρίχηση σε θέση που έξ ορισμού δεν μπορεί να αναλάβει, γιατί δεν είναι....κισσός.
Ο ηγέτης δεν πρέπει να χρειάζεται ρουφιάνους για τους συνεργάτες του. Αν δεν είναι απόλυτα βέβαιος για το ποιον τους, δεν τους κάνει συνεργάτες. Αν τους κάνει, σημαίνει πως δεν έχει την απαραίτητη κρίση για να γίνει ηγέτης ούτε την ανάλογη πειθώ.
Άλλο ένα χαρακτηριστικό του ηγέτη είναι και η απουσία ανασφάλειας: δεν εξοντώνει τους ικανούς, αλλά τους χρησιμοποιεί για την επίτευξη του στόχου. Αλλιώς είναι καταδικασμένος να περιστοιχίζεται από μετριότητες και ρουφιάνους.

Επισήμανση: ...στην παραπάνω συντηρητική άποψη δε χωρούν "δήθεν, κουφά, λαμόγια, ελιτίστες, γύναια, wannabe αστούληδες, τυχοδιώκτες, αποτυχημένοι άλλων πολιτικών χώρων, βουλιμικοί της εξουσίας και των αργυρίων, cougars, νυμφομανείς, καραβανάδες και κυρίως τυχάρπαστοι ουγκ)