Εθνικοσοσιαλισμός- φυλετισμός-φυσιολατρεία

(της Ειρήνης Μ.)

Διαβάζοντας το βιβλίο του August Kubizek “The young Hitler I knew”, σχετικά με την φιλία που διατηρούσε ο ίδιος με τον Αδόλφο Χίτλερ στα νεανικά του χρόνια, συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά, μέσα από την περιγραφή του χαρακτήρα και των συνηθειών του νεαρού Χίτλερ, πόσο κοντά στην φύση ένιωθε ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τον εθνικοσοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Ο άνθρωπος που, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς ,δεν επινόησε τον Εθνικοσοσιαλισμό αλλά εξέφρασε μέσω αυτού, τους θεμελιώδεις Νόμους της Φύσεως.

Ανάμεσα σε άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες ο Kubizek αναφέρει : «..το περπάτημα ήταν η μόνη άσκηση που έμοιαζε ελκυστική στον Χίτλερ. Συνηθίζαμε να εξερευνούμε τα περίχωρα του Linz προς όλες τις
κατευθύνσεις. Περπατούσε για ώρες δίχως να κουράζεται. Η αγάπη του για την φύση ήταν έκδηλη αλλά υπο μία ιδιαίτερη έννοια. Δεν τον ενδιέφεραν οι λεπτομέρειες αλλά η συνολική εικόνα της φύσης. Ευρισκόμενος εκεί ένοιωθε σαν στο σπίτι του και η φύση είχε μια μαγική επίδραση πάνω του. Μεταμορφωνόταν πραγματικά σε έναν άλλο άνθρωπο. Στην φύση αποκαλύπτονταν πτυχές του εαυτού του που δεν τις είχα ανακαλύψει πουθενά αλλού. Ποτέ δεν ήταν τόσο συγκεντρωμένος όσο όταν περπατούσε στα ήσυχα μονοπάτια του Muhlviertel ή τις νύχτες όταν έκανε μια γρήγορη εξόρμηση στο Freinberg. Οι σκέψεις του ξεδιπλώνονταν ανάλογα με τον ρυθμό των βημάτων του. Όταν ο ήλιος έστελνε το φώς των αχτίδων του στα δρομάκια της πόλης και ο αναζωογονητικός αέρας ερχόταν με μια έντονη μυρωδιά ξύλου από το δάσος, μια ακαταμάχητη δύναμη τον οδηγούσε μακριά από την πόλη στα βουνά και στα λιβάδια. Ο φίλος μου είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα με το οποίο έκανε την Φύση να τον υπηρετεί. Αναζητούσε συνήθως ένα απόμερο σημείο έξω από την πόλη, το οποίο επισκέπτονταν συνεχώς. Γνώριζε την ακριβή θέση κάθε θάμνου και κάθε δέντρου. Τίποτα δεν μπορούσε να διαταράξει αυτή την θεσπέσια διάθεση που αποκτούσε. Ολόκληρη η φύση τον περιέβαλε σαν τους τοίχους ενός ήσυχου, φιλικού δωματίου, μέσα στο οποίο μπορούσε ανενόχλητος να διαμορφώσει τις παθιασμένες ιδέες και τα τολμηρά του σχέδια.. ».

Έχοντας λοιπόν ο Χίτλερ από μικρή ηλικία την στενή αυτή επαφή με τον περιβάλλοντα φυσικό κόσμο, κατάφερε και οδήγησε την σκέψη του μακριά από τα μονοπάτια της σκοταδιστικής χριστιανικής σκέψης, στην υπέρλαμπρη κοσμοθεωρία, μέρος της οποίας μας παρουσιάζει στο κεφάλαιο « Έθνος και Φυλή» του βιβλίου του «ο Αγών μου». Θα μπορούσαμε να την αποκρυσταλλώσουμε στην εξής φράση : «όταν ο άνθρωπος επιχειρεί να εκδηλώσει ανταρσία ενάντια στην σιδηρά λογική της φύσης, έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές στις οποίες οφείλει ο ίδιος την ύπαρξή του ως άνθρωπος. Και η επίθεσή του αυτή, θα οδηγήσει στον χαμό του ». Παρατηρώντας , όπως διηγείται και ο στενός του φίλος, τον τρόπο ζωής, την αναπαραγωγή και τους ανηλεείς νόμους που διέπουν την ζωή των διαφόρων έμβιων όντων στο φυσικό τους περιβάλλον, διαμορφώθηκε οριστικά και αμετάκλητα η θεωρία του περί ανθρώπινης ύπαρξης και φυλετικής καθαρότητας. 

Ο Χίτλερ πίστευε ότι η ζωή ενός ατόμου βελτιώνεται και πληρούται όταν ο ιδεατός σκοπός ο οποίος επιδιώκεται είναι η συμπόρευση με τους κανόνες και τις διδαχές της Φύσης. Αυτό πηγάζει από την θεώρηση ότι εμείς, ως ανθρώπινα όντα, είμαστε μέρος της Φύσης και υπαγόμαστε στους νόμους της. Όλες οι άλλες φιλοσοφίες , πολιτικές θεωρίες και θρησκείες εκτιμούν ότι οι άνθρωποι είναι ανώτεροι, διαφορετικοί ή και διαχωρισμένοι από το φυσικό τους περιβάλλον. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Χίτλερ, «είναι αυθεντικά ιουδαϊκή όσο και βλακώδης η ερμηνεία των σύγχρονων ειρηνιστών ότι ο ρόλος του ανθρώπου είναι να υπερισχύσει της φύσης». Εκατομμύρια άνθρωποι φαντάζονται ότι αντιπροσωπεύουν ένα είδος κυρίαρχου κατακτητή της φύσης, ωστόσο αυτό βασίζεται απλώς σε μια έωλη ιδέα. Όμως , «ο πλανήτης αυτός που κάποτε κινήθηκε μέσα από τον αιθέρα για εκατομμύρια χρόνια χωρίς ανθρώπινα πλάσματα , μπορεί να κάνει πάλι το ίδιο κάποια μέρα, αν οι άνθρωποι λησμονήσουν ότι οφείλουν την ανώτερη ύπαρξή τους στην γνώση και την απαράβατη ισχύ των αυστηρών και αδήριτων νόμων της φύσης». Έτσι, γεννήθηκε μια μυστικιστική φυσιολατρεία και εξυψώθηκε σαν έννοια η αιώνια σύνδεση αίματος-γης.

Οι θεωρίες εξέλιξης του Δαρβίνου, απετέλεσαν πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο καρποφόρησαν οι αντιλήψεις αυτές. Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, όλα τα είδη των φυτών και των ζώων, που έζησαν πάνω στη Γη ή που εξακολουθούν να ζουν, είναι το αποτέλεσμα της ασταμάτητης μεταβολής, της εξέλιξης από μια ή ελάχιστες υποτυπώδεις αρχικές μορφές. Αιτία της εξέλιξης είναι η φυσική επιλογή, που οφείλεται στον αγώνα για τη «διαιώνιση του είδους». Είναι ένας αγώνας, που τον διεξάγουν όλα τα ζωντανά πλάσματα της φύσης. Έτσι, κάθε άτομο και κάθε είδος αναπτύσσει εκείνες τις ιδιότητες που το βοηθούν να επιβιώσει ή δημιουργεί νέες, ώστε να εξασφαλιστεί η συνέχεια, η «διαιώνιση». Πριν από τον Δαρβίνο μάλιστα,2.400 χρόνια πριν, ο αρχαίος Έλληνας Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, διατύπωσε πρώτος τον προάγγελο της εξελικτικής θεωρίας. Πρέσβευε ότι τα φυτά εμφανίστηκαν στη γη πρώτα από τα ζώα και πως, ζώα και φυτά εξελίχθηκαν σε διάφορα είδη, από τα οποία κατόρθωσαν να επιζήσουν τα ικανότερα και δυνατότερα , ενώ τ’ άλλα εξαφανίστηκαν. Πολλές απόψεις οι οποίες διατυπώθηκαν μετέπειτα και προέτρεπαν σε μια εφαρμογή των δαρβινιστικών θεωριών περί της εξέλιξης στην ανθρώπινη κοινωνία οδήγησαν στην δημιουργία του όρου «Κοινωνικός Δαρβινισμός», ο οποίος εισήχθη στο κοινωνικό και πολιτικό ευρωπαϊκό προσκήνιο το 1877 από ιδέες του Tomas Malthus, του Herbert Spencer και του Francis Galton. Οι ίδιες απόψεις στην πλέον εύληπτη και κατανοητή μορφή τους, διατυπώνονται στο «ο Αγών μου» : «όσο η φύση δεν θέλει να ζευγαρώνουν τα αδύνατα με τα δυνατά άτομα, ακόμα λιγότερο θέλει την ανάμιξη μιας ανώτερης φυλής με μια κατώτερη, διότι, αν το έκανε, το συνολικό της έργο για την ανοδική πορεία, που καλύπτει ίσως εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, θα κατέρρεε με ένα φύσημα. Κάθε ζώο ενώνεται μόνο με μέλος του ίδιου είδους». 

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Γερμανίας από τον Χίτλερ, ο όρος της φυλής λοιπόν αποτελούσε κεντρική έννοια της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Τέθηκε έτσι ως αίτημα, η λεγόμενη Άρεια φυλή να προστατευτεί από την επιμειξία με άλλες φυλές που θα αποτελούσαν επιβλαβή επιρροή. Η ανάγκη αυτή για τη συντήρηση της αγνότητας του αίματος δημιούργησε τους νόμους της Νυρεμβέργης, οι οποίοι απαγόρευαν το γάμο μεταξύ Γερμανών και διαφορετικής φυλής ξένων. Στα πλαίσια αυτά λειτούργησε και το λεγόμενο πρόγραμμα Lebensborn, μέσω του οποίου ενισχύθηκαν πολυμελείς οικογένειες, έλαβαν φροντίδα πολλές έγκυες και παιδιά και κατάφεραν να τεκνοποιήσουν πολλές ανύπαντρες Γερμανίδες. Ταυτόχρονα, αποτρέπονταν από την αναπαραγωγική διαδικασία όσοι έπασχαν από σοβαρές κληρονομικές και ανίατες ασθένειες. 

Η λατρεία προς την φύση έλαβε επίσης σάρκα και οστά .Ο Χίτλερ δημιούργησε την Πράσινη Πτέρυγα με άξονα την οικολογία και το περιβάλλον για την προστασία της Πατρώας γης και κατ΄ ουσίαν την διαφύλαξη της φυλής. Αναβίωσαν για αυτό το λόγο πανάρχαια τελετουργικά δρώμενα, εορτές και ηλιοστάσια, ενώ η φύση τιμώνταν ως Παμμήτειρα θεά και τροφός. Ο Υπουργός Γεωργίας Richard Walter Darre δήλωνει πως «μόνο όταν ο νέος Γερμανός αυλακώσει τη γη δίπλα από το σημείο που έχουν ταφεί οι Πρόγονοι του, θα συνειδητοποιήσει τον οργανικό δεσμό με την μητέρα γη και θα κατανοήσει τους άρρηκτους δεσμούς που τον δένουν με την γενέθλια γη».Δημιουργήθηκε μια ιδεολογική οικολογική συνείδηση αντιδρώντας στον αστικό τρόπο ζωής, στην αστυφιλία υπέρ της υπαίθρου. Ο ίδιος ο Χίτλερ μιλούσε συχνά για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τονίζοντας ότι πρέπει να προχωρήσει σε υδροηλεκτρικά έργα και να αξιοποιήσει τον άνεμο. Παράλληλα, με λοιπές διατάξεις, απαγορεύτηκε η κακομεταχείριση των ζώων και το τσίρκο και θεσπίστηκαν νόμοι για την υγιεινή τους, ενώ τέθηκαν απαγορεύσεις στην ανεξέλεγκτη δράση των κυνηγών και στην λαθροϋλοτομία τονίζοντας την ιερότητα του δάσους. 

Οι θέσεις αυτές ανάμεσα σε άλλες είχαν ως αποτέλεσμα την προσέλκυση πολλών πεφωτισμένων ανθρώπων, Γερμανών και μη, οι οποίοι έχοντας τις ίδιες πνευματικές ανησυχίες, διείδαν στο Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, την ελπίδα και την σωτηρία του Έθνους τους. Ο νομπελίστας Knut Hamsun σε βιβλία όπως «Παιδιά της εποχής τους»(1913) και το «Χωριό Σέγκελφος» (1915), καυτηρίασε την τάξη πραγμάτων που είναι αποκομμένη από τις ρίζες της και πρόβαλλε έναν παραδοσιακό τρόπο ζωής. Στην «Ευλογία της γης» (1917) ύμνησε τον χωρικό, τον πρωτόγονο άνθρωπο, που η κοσμοθεωρία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια τη φύση. Χαρακτηριστικά, αναφέρει στο «ο Παν»: «..άνθρωποι, ζώα, πουλιά, πίνω στην υγειά της νύχτας, μέσα στην μοναξιά του λόγγου, πίνω στην υγειά της σκοτεινιάς, στην υγεία του μουρμουρητού των θεών κάτω από τα δέντρα, στην υγεία της άφραστης και απλής αρμονίας, της σιωπής, στην υγεία των πράσινων φύλλων!». Ο βαρώνος Julius Evola , ο οποίος θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ευρωπαίους φιλόσοφους του 20ού αιώνα, εξυψώνει ρομαντικά τον αρχαίο και παραδοσιακό κόσμο. Μέσα από τα κείμενά του , ο Evola επιχειρεί να μας εισάγει σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, που αφορά στην επανασύνδεση του ανθρώπου με την αληθή φύση του, δηλαδή με τον ανώτερο εαυτό του, που τον αναζητά στο αδιέξοδο της σημερινής του ύπαρξης. Ο Martin Heidegger ο θεμελιωτής του υπαρξισμού, στο βιβλίο του «Περί της ουσίωσης και της έννοιας της Φύσης», καθορίζει την φύση ως "αρχής κινήσεως των φύσει όντων», ενώ ο Oswald Spengler στην «Παρακμή της Δύσης», εμβαθύνει στην έννοια της «Αλήθειας», εντοπίζοντας την αιωνιότητα της μονάχα σε συνάρτηση με τη Φύση. «Εκεί μονάχα διακρίνεται η αυθεντικότητα και το διαχρονικό του χαρακτήρα της, καθώς αυτό που αποκαλύπτεται είναι θεμελιωμένο σε αρχές νομοτελειακές και κατά συνέπεια αδιαμφισβήτητες».

Κλέινοντας λοιπόν, όπως αναφέρει και ο Knudsen στο «Εθνικοσοσιαλισμός, η Βιολογική Κοσμοθεωρία», «το να απορρίπτει κανείς τον εθνικοσοσιαλισμό είναι τόσο άτοπο και παράλογο όσο η απόρριψη του νόμου της βαρύτητας ή του δεδομένου ότι η γη είναι στρογγυλή! Διότι ο εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή των βιολογικών και φυσικών νόμων επι των διαφόρων περιοχών της ανθρώπινης ζωής, είτε πρόκειται περί πολιτικής είτε περί θρησκείας είτε περί οικονομίας».